Sojuz 7
Z Wikipedii
| Sojuz 7 | |
 |
|
| Zaangażowani | ZSRR |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachstan |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | Sojuz 7K-OK |
| Masa pojazdu | 6 570 kg |
| Rakieta nośna | Sojuz |
| Załoga | |
| 1. członek załogi | Anatolij Filipczenko (1) |
| 2. członek załogi | Władisław Wołkow (1) |
| 3. członek załogi | Wiktor Gorbatko (1) |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 210 km |
| Apogeum | 223 km |
| Okres obiegu | 88,8 min |
| Nachylenie | 51,7° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 12 października 1969 (10:44:42 GMT) |
| Powrót na Ziemię | 17 października 1969 (09:25:05 GMT) |
| Czas trwania misji | 4 d, 22 h, 40 min, 23 s |
| Ilość okrążeń Ziemi | 80 |
Sojuz 7 (kod wywoławczy Буран - Buran, "Burza śnieżna") stanowił część wspólnej misji, wraz ze statkami Sojuz 6 i Sojuz 8, w ramach której trzy pojazdy i siedmiu kosmonautów przebywało na orbicie jednocześnie.
Spis treści |
[edytuj] Załoga
[edytuj] Podstawowa
- Anatolij Filipczenko (1) - dowódca
- Władisław Wołkow (1) - inżynier lotu
- Wiktor Gorbatko (1) - specjalista misji
[edytuj] Rezerwowa
- Władimir Szatałow (2)
- Aleksiej Jelisiejew (2)
- Piotr Kołodin (1)
[edytuj] Opis misji
Głównym celem misji było połączenie się z kapsułą Sojuz 8 i przeniesienie załogi na jej pokład, tak jak to miało miejsce w wypadku kapsuł Sojuz 4 i Sojuz 5. Załoga Sojuza 6 miała filmować operację.
Misji nie wykonano, przez awarie sprzętu. Źródła radzieckie utrzymywały potem, że nie planowano w ogóle manewru dokowania - wydaje się to jednak mało prawdopodobne - pojazdy były wyposażone w węzły cumownicze, a załoga Sojuza 8 składała się z weteranów wcześniejszego udanego dokowania. Misja ta stanowiła ostatni orbitalny test radzieckiej technologii lotów na Księżyc, i jej niepowodzenie mogło stanowić ostatni gwóźdź do trumny całego programu.
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednia misja Sojuz 6 |
Program Sojuz Sojuz 7 |
Następna misja Sojuz 8 |
