Stanisław Łojasiewicz
Z Wikipedii
Prof. Stanisław Łojasiewicz (ur. 9 października 1926 r. w Warszawie, zm. 14 listopada 2002 r. we Włoszech), Polak, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, jeden z najwybitniejszych matematyków XX wieku.
W roku 1945 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Będąc studentem rozpoczął pracę w uniwersytecie jako wolontariusz. Badał teorię równań różniczkowych, z której trzy lata po zakończeniu studiów obronił doktorat.
Po doktoracie zajął się zagadnieniami teorii dystrybucji. Na zaproszenie sławnego matematyka francuskiego, Laurenta Schwartza, wyjechał do Paryża. Podczas pobytu we Francji Stanisław Łojasiewicz samodzielnie rozwiązał tzw. problem dzielenia dystrybucji przez funkcje analityczne, który przez wiele lat sprawiał kłopot Francuzom. Sposób rozwiązania problemu został nazwany nierównością Łojasiewicza. W oparciu o analizę owej nierówności prof. Łojasiewicz stworzył dwa nowe działy matematyki: geometrię semianalityczną, która później rozwinęła się w geometrię subanalityczną oraz analizę różniczkową.
Od 1958 r. profesor prowadził badania za granicą na uniwersytetach w Chicago, Berkeley oraz Princeton. Rozbudował tam swoją teorię geometrii semianalitycznej. W późniejszych latach wykładał także we Włoszech (Piza), Hiszpanii (Vajadolid, Madryt) oraz na zaproszenie UNESCO w Argentynie (Buenos Aires).
W 1970 r. na Międzynarodowym Kongresie Matematyków w Nicei powierzono mu wygłoszenie wykładu plenarnego na temat zbiorów semianalitycznych. Rok później prof. Łojasiewicz został wybrany do Polskiej Akademii Nauk, a jej członkiem rzeczywistym został w 1980 r. Od samego początku istnienia Instytutu Matematycznego PAN był mocno zaangażowany w jego prace. W Instytucie Matematyki UJ prowadził regularnie seminaria z zakresu analizy różniczkowej i teorii osobliwości.
W swoim dorobku ma ponad 70 wydrukowanych pozycji (m.in. Wstęp do teorii funkcji rzeczywistych (1973) oraz Wstęp do geometrii analitycznej zespolonej (1988)). Jego prace dotyczą równań różniczkowych, mechaniki teoretycznej, analizy różniczkowej, teorii dystrybucji i geometrii analitycznej. Są uznawane za wybitne pozycje literatury matematycznej.
Stanisław Łojasiewicz był członkiem PAU, Academia Europea stworzonej przez Unię Europejską oraz papieskiej Pontificia Academia Scientiarum w Watykanie, w której prezydium przez wiele lat zasiadał. Pracował także aktywnie w Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej w Warszawie, która zatwierdza tytuły naukowe.
Intensywna działalność naukowa i dydaktyczna profesora Stanisława Łojasiewicza przyciągnęła grupę uczniów, z której z czasem wyrosła szkoła matematyczna. Wśród jej przedstawicieli są matematycy z Krakowa, Warszawy, Gdańska, Łodzi, Kielc oraz licznych ośrodków za granicą (we Francji, Włoszech, Holandii, Hiszpanii, Niemczech, USA, Kanadzie, Japonii).
W życiu prywatnym profesor interesował się muzyką poważną (grał na fortepianie), turystyką górską, narciarstwem oraz literaturą hiszpańską i włoską.
Zmarł dn. 14 listopada 2002 r., wracając z konferencji we Włoszech. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
[edytuj] Źródła
- Paweł Stachnik, Wygrała matematyka, w: Dziennik Polski z dn. 5 marca 2002, ISSN 0137-9089.
- Odeszli wybitni krakowianie, w: Dziennik Polski z dn. 18 listopada 2002, ISSN 0137-9089.
