Uniwersytet Jagielloński

Z Wikipedii

Uniwersytet Jagielloński
Nazwa łacińska	Universitas Jagellonica Cracoviensis
Data założenia	12 maja 1364
Lokalizacja	Kraków (Polska)
Liczba studentów	44 214
Rektor	prof. dr hab. Karol Musioł
Adres	Collegium Novum ul. Gołębia 24 31-007 Kraków (e-mail)
Telefon	+(12) 422-10-33
Członkostwo	Grupa Coimbra, Europaeum, Socrates-Erasmus, EUA, Utrecht Network
Strona internetowa uczelni

Uniwersytet Jagielloński (historyczne nazwy: łac. Studium Generale, Akademia Krakowska, Szkoła Główna Koronna) – najstarsza polska uczelnia wyższa, jeden z najstarszych w Europie uniwersytetów, mieszczący się w Krakowie. Należy do największych i najlepszych uczelni wyższych w Polsce.

Powstał w 1364 roku z inicjatywy Kazimierza III Wielkiego, odnowiony i unowocześniony przez Jadwigę Andegaweńską i Władysława II Jagiełłę. W XIX wieku nadano mu nazwę Jagielloński, by podkreślić jego związki z tą dynastią.

Spis treści 1 Historia 1.1 Założenie uniwersytetu 1.2 Rozkwit Akademii Krakowskiej 1.3 Zmierzch świetności 1.4 Okres rozbiorów 1.5 Okres międzywojenny 1.6 II wojna światowa 1.7 Okres PRL-u 1.8 Po 1989 2 Lista sławnych absolwentów Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Krakowskiej 3 Wydziały UJ 4 Podstawowe statystyki 5 Budynki uniwersyteckie 6 Muzea 7 Czasopisma i prace naukowe 8 Zobacz też 9 Linki zewnętrzne 10 Bibliografia

[edytuj] Historia

[edytuj] Założenie uniwersytetu

Uniwersytet w Krakowie, który funkcjonował wówczas pod nazwą Studium Generale, powstał staraniem króla Kazimierza III Wielkiego 12 maja 1364 r. Był zatem drugim uniwersytetem, po praskim, który powstał w tej części Europy. Wzorowany był na Uniwersytecie Bolońskim. Faktycznie swoją działalność rozpoczął dopiero w 1367 r., prowadząc wykłady na trzech wydziałach: sztuk wyzwolonych (1 katedra), medycyny (2 katedry) i prawa (8 katedr, w tym 5 prawa rzymskiego). Papież nie zgodził się na powołanie najbardziej prestiżowego wydziału teologii. Ustrój wewnętrzny oparty był na samorządzie studentów niezależnym od czynników kościelnych. Po raz pierwszy w historii studenci prawa po wykładach mieli odbywać swego rodzaju praktyki w sądach. Krakowskie studium generale ukończyło tylko 6 osób na wydziale artium. Niestety rychła śmierć króla w 1370 oraz brak zainteresowania u Ludwika Węgierskiego doprowadziła do zaniechania jego działalności. Z dorobku naukowego zachowały się kodeksy z 1367 in castro Cracoviensi seu in universitate studii oraz z 1369 per manus cuisdam studentis.

W 1400 roku wznowił swoje nauczanie dzięki osobistym zabiegom królowej Jadwigi Andegaweńskiej na dworze papieskim w Awinionie. W swoim testamencie królowa zapisała krakowskiej uczelni swój majątek osobisty. Klejnoty królowej umożliwiły odnowienie uniwersytetu w pełnym kształcie, z czterema wydziałami typowymi dla średniowiecznych uniwersytetów. Spośród nich najważniejszy był wydział teologiczny, który dla każdego profesora był ukoronowaniem kariery naukowej. Uniwersytet Jagielloński był pierwszym uniwersytetem w Europie posiadającym samodzielne katedry matematyki i astronomii.

[edytuj] Rozkwit Akademii Krakowskiej

W XV i na początku XVI wieku Akademia Krakowska przeżywała okres rozkwitu. Studiowali na niej także studenci zagraniczni. Wówczas to dyrektorami uczelni byli Stanisław ze Skalbimierza i Paweł Włodkowic. Znana była krakowska szkoła matematyczna i astrologiczna. W Krakowie studiował Mikołaj Kopernik, a także wielu późniejszych profesorów zachodnioeuropejskich. Kraków był też ważnym ośrodkiem naukowym nauk alchemicznych, której uczyli profesorowie medycyny.

[edytuj] Zmierzch świetności

Nurty reformacji zostają odrzucone przez władze Akademii Krakowskiej. Druki innowiercze podlegają cenzurze, a profesorowie - zwolennicy reformacji opuszczają miasto. Akademia traci studentów zagranicznych, a liczba studentów polskich i litewskich maleje. Ci zresztą coraz częściej wybierają studia za granicą, w Bolonii czy Padwie. Wprawdzie pod koniec XVI wieku studiują tu jeszcze takie znakomitości jak Jan Kochanowski, Andrzej Frycz Modrzewski, Marcin Kromer czy Mikołaj Rej, ale upadek uniwersytetu się pogłębiał.

Wieki XVII i XVIII pogłębiały tylko kryzys uczelni. Akademia uwikłała się w konflikt z jezuitami, popieranymi przez króla, którzy opierali się nowoczesnym prądom naukowym. Pozytywnym elementem było utworzenie sieci szkół związanych z uczelnią tzw. kolonii akademickich, z których pierwsze było Kolegium Nowodworskiego. W tym trudnym okresie działali dwaj znani uczeni Jan Brożek i Stanisław Pudłowski.

W połowie XVIII wieku pojawiają się pierwsze reformy. Wprowadzone m.in. systematyczne nauczanie języków niemieckiego i francuskiego, wykłady na temat prawa polskiego, geografii i inżynierii wojskowej. W roku 1748 powstaje katedra prawa natury. Niepowodzeniem kończą się za to starania o sprowadzenie do Krakowa wykładowców z zagranicy. Gruntowną reformę przeprowadza działający z ramienia Komisji Edukacji Narodowej Hugo Kołłątaj. Stworzył on wówczas nową strukturę organizacyjną uniwersytetu, który nosił wówczas nazwę Szkoły Głównej Koronnej. Otwarto wówczas obserwatorium astronomiczne, kliniki, pierwsze laboratoria, powstał ogród botaniczny. Językiem wykładowym został ostatecznie język polski, a wykłady prowadzone były w duchu filozofii Oświecenia.

[edytuj] Okres rozbiorów

Rozbiory Polski postawiły pod znakiem zapytania dalsze funkcjonowanie uniwersytetu. Po wkroczeniu wojsk austriackich podjęto decyzję o jego zamknięciu i dopiero interwencja w Wiedniu uchroniła go od takiego losu. Jednak jego rola została znacznie umniejszona. Również wcielenie Krakowa do Księstwa Warszawskiego nie zmieniło tej sytuacji. W Rzeczypospolitej Krakowskiej Akademia odgrywała istotną rolę polityczną. Posiadała szeroką autonomię wewnętrzną i znaczący wpływ na politykę państwa (władza rektora była w bardzo niewielkim stopniu ograniczona przez Senat Wolnego Miasta. Poza tym uczelnia mianowała trzech swych reprezentantów do 41 - osobowego Zgromadzenia Ogólnego i dwóch do Senatu). Jednak ani jej poziom, ani liczba studentów nie podwyższyły się znacząco a pod względem prestiżu naukowego dała się wyprzedzić Warszawie i Wilnu. Od 1846, gdy Kraków ponownie włączono do Austrii, rząd w Wiedniu nie zmienił swojej wrogiej polityki.

Dopiero przyznanie autonomii Galicji w ramach monarchii austro-węgierskiej przyniosło także poprawę sytuacji uniwersytetu. W międzyczasie zmieniono nazwę na Uniwersytet Jagielloński - funkcjonującą do dziś. W tym drugim okresie świetności uniwersytetu swoje badania prowadzili, m.in.: Karol Olszewski, Zygmunt Wróblewski, Napoleon Cybulski, Tadeusz Browicz, Marian Smoluchowski, Leon Marchlewski, Władysław Natanson, Kazimierz Żórawski oraz Stanisław Zaremba. Wśród nauk humanistycznych czołowymi przedstawicielami byli Michał Bobrzyński, Józef Szujski, Stanisław Smolka, Kazimierz Morawski, Franciszek Piekosiński, Edmund Krzymuski, Jan Baudouin de Courtenay, Fryderyk Zoll, Stanisław Wróblewski czy Stanisław Estreicher.

Na początku XX wieku studiowało na Uniwersytecie Jagiellońskim około 3 tysięcy studentów, w tym także pierwsze kobiety, które mogły podjąć studia dopiero w 1894, najpierw na wydziale farmacji, a później i innych. Legendarną pierwszą studentką pozostaje jednak Nawojka, która podobno używała męskiego przebrania.

O politycznym życiu UJ aż do początków XX wieku decydowali konserwatyści. Na przełomie wieków wpływy zdobyli także nacjonaliści, socjaliści, ludowcy i w mniejszym stopniu chadecy.

[edytuj] Okres międzywojenny

Po odzyskaniu niepodległości Uniwersytet Jagielloński był najważniejszym spośród istniejących wówczas pięciu polskich uniwersytetów (oprócz UJ drugim znanym ze światowego poziomu nauki polskim uniwersytetem był Uniwersytet Lwowski). Gdy po odzyskaniu niepodległości reaktywowano Uniwersytet Wileński, Uniwersytet Warszawski oraz utworzono Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Katolicki Uniwersytet Lubelski, kadra profesorska tych uczelni była zasilana w dużej mierze z uczelni krakowskiej i lwowskiej.

W okresie międzywojennym rozbudowano uniwersytet, powstał m.in. nowy gmach Biblioteki Jagiellońskiej. Jednak spory polityczne i kryzys ekonomiczny nie ominęły także uniwersytetu. Dochodziło m.in. do starć przedstawicieli różnych ugrupowań studenckich. Senat uczelni protestował przeciwko niektórym działaniom rządu, m.in. ograniczeniu autonomii szkół wyższych. Kryzys finansów państwowych w latach 30. doprowadził do likwidacji kilku katedr.

Z tego okresu pochodzą tacy słynni uczeni jak: matematycy Tadeusz Banachiewicz, Tadeusz Ważewski i Franciszek Leja, językoznawcy Jan Michał Rozwadowski, Jan Łoś, Kazimierz Nitsch i Tadeusz Lehr-Spławiński oraz przedstawiciele innych nauk Konstanty Michalski, Rafał Taubenschlag, Adam Krzyżanowski, Tadeusz Sinko, Roman Dyboski oraz Władysław Konopczyński.

[edytuj] II wojna światowa

Wybuch wojny był najtrudniejszym momentem historii uniwersytetu. 6 listopada 1939, pod pretekstem wykładu, okupanci zaprosili profesorów i asystentów uniwersytetu, których aresztowano w liczbie 144 i zesłano do obozu koncentracyjnego. Łącznie aresztowano w ramach Sonderaktion Krakau 183 osoby, w tym także profesorów i pracowników AGH. Wielu z nich udało się przeżyć, łącznie jednak w latach 1939-1945 zginęło 34 profesorów uniwersytetu, w tym także zamordowanych w Katyniu przez Rosjan. W czasie trwania wojny uniwersytet był zamknięty, a jego wyposażenie niszczone. Mimo to zorganizowano nauczanie na Tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim, w którym udział brało około 900 studentów. Rektorem tajnego uniwersytetu został profesor Władysław Szafer. Zajęcia prowadziło 140 naukowców.

[edytuj] Okres PRL-u

Zajęcia uniwersyteckie udaje się uruchomić już w miesiąc po zakończeniu okupacji Krakowa. Do Krakowa przyjeżdżają zmuszeni przez Rosjan do repatriacji uczeni ze Lwowa i Wilna. Powojenny okres radości kończy się szybko, gdy nadchodzą czasy stalinizmu. Kontrolę nad uniwersytetem przejmuje PZPR, który usuwa niektórych niepokornych profesorów. Wydzielonych zostaje kilka wydziałów, z których tworzy się nowe szkoły wyższe (Akademię Rolniczą, Akademię Wychowania Fizycznego, Akademię Medyczną). Niektórzy profesorowie, m.in: Roman Ingarden, zostają wyrugowani z uczelni. Władze komunistyczne likwidują także autonomię uczelni.

Mimo poważnego zahamowania badań w owym czasie działali tam znani naukowcy: Stanisław Pigoń, Juliusz Kleiner, Henryk Niewodniczański, Jan Dąbrowski, Władysław Szafer, Władysław Wolter, Jan Gwiazdomorski, Stefan Szuman. W tym okresie na uczelni, na odłączonym później Wydziale Teologicznym, studiuje także Karol Wojtyła, późniejszy Jan Paweł II.

Przełom 1956 wpływa też na poprawę sytuacji uniwersytetu. Przy okazji jubileuszu 600-lecia założenia Uniwersytetu Jagiellońskiego powstało wiele nowych budynków uniwersyteckich (m. in. Collegium Paderevianum). Uczelni nie ominęły też ważne wydarzenia krajowe: po strajkach studenckich w 1968 roku Kraków opuściło kilku profesorów pochodzenia żydowskiego.

W tym okresie na uniwersytecie pracują znani naukowcy: Adam Vetulani, Stanisław Nahlik, Jerzy Kuryłowicz, Karol Estreicher (młodszy), Tadeusz Dobrowolski, Kazimierz Wyka, Kazimierz Kordylewski, Jan Zurzycki, Kazimierz Gumiński, Tadeusz Ważewski, Franciszek Leja, Stanisław Gołąb czy Jacek Szarski.

[edytuj] Po 1989

Po przemianach ustrojowych uniwersytet może działać w nowych warunkach, w których przywrócono mu należną uczelniom wyższym autonomię. W 1993 włączono na powrót Collegium Medicum, do 2004 UJ był jedynym uniwersytetem w Polsce posiadającym wydziały medyczne. Uniwersytet rozwija jeszcze bardziej współpracę międzynarodową - jest m.in. członkiem Grupy Coimbra zrzeszającej najstarsze uniwersytety kontynentu europejskiego. Wysoka jakość nauczania i prowadzonych badań potwierdzana jest przez niezależne rankingi uczelni wyższych.

Od kilku lat w odległości 4 km od centrum powstaje nowy campus uniwersytecki, tzw. Trzeci Kampus, w którym ma się znaleźć najnowsza infrastruktura naukowo-technologiczna.

[edytuj] Lista sławnych absolwentów Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Krakowskiej

• Przemysław Babiarz - prezenter telewizyjny,
• Adam z Bochynia - lekarz i humanista,
• Tadeusz Boy-Żeleński - pisarz, tłumacz literatury francuskiej,
• Franciszek Bujak - historyk,
• Józef Cyrankiewicz - premier Polski za czasów PRL,
• Zbigniew Czajkowski - trener szermierki,
• Norman Davies - historyk brytyjski,
• Jan Długosz - pierwszy polski historyk,
• Jan Flasieński - wojskowy polski,
• Jan z Kolna - odkrywca,
• Jan (Beber) z Oświęcimia - rektor UJ, twórca kolekcji wielkich dzieł filozoficznych i naukowych,
• Jan (Sacranus) z Oświęcimia - rektor UJ, kapelan i spowiednik królewski,
• Ryszard Gryglewski - najczęściej cytowany współczesny uczony polski,
• Jan Kochanowski - wielki pisarz i poeta okresu renesansu,
• Marcin Kromer - kronikarz,
• Jan Łomnicki - reżyser i scenarzysta,
• Jan z Szadka - pranik królewski,
• Antoni Kępiński - psychiatra,
• Klemens z Piotrkowa - duchowny i prawnik,
• Katarzyna Kolenda-Zaleska - dziennikarka,
• Mikołaj Kopernik - sławny astronom,
• Stanisław Kurozwęcki - Kanclerz wielki koronny,
• Paweł z Krosna - pierwszy polski poeta renesansowy,
• Henryk Kupiszewski - dyplomata,
• Stanisław Lem - pisarz science-fiction,
• Edward Lubowski - dramatopisarz,
• Bronisław Malinowski - antropolog,
• Carl Menger - austriacki ekonomista
• Michał Olszewski - dziennikarz i pisarz,
• Małgorzata Opczowska - prezenterka telewizyjna,
• Tadeusz Pankiewicz - farmaceuta, uhonorowany odznaczeniem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata,
• Marian Raciborski - botanik,
• Jan Maria Rokita - prawnik, polityk PO
• Bogusław Schaeffer - muzykolog, dramaturg
• Wacław Sierpiński - matematyk,
• Franciszek Skaryna - twórca współczesnego języka białoruskiego,
• Henryk Sławik - dyplomata, uhonorowany odznaczeniem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata,
• Wacław Sobieski - historyk,
• Jan III Sobieski - król Polski,
• Stanisław z Szadka - filozof i teolog średniowieczny,
• Małgorzata Szumowska - reżyserka,
• Wisława Szymborska - laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury,
• Tomasz Strzępiński - podkanclerz koronny,
• Dorota Terakowska - pisarka,
• Karol Wojtyła - papież Jan Paweł II,
• Krzysztof Zanussi - reżyser filmowy

[edytuj] Wydziały UJ

• Wydział Prawa i Administracji
• Collegium Medicum
  • Wydział Lekarski
  • Wydział Farmaceutyczny
  • Wydział Ochrony Zdrowia
• Wydział Filozoficzny
• Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej
• Wydział Historyczny
• Wydział Filologiczny
• Wydział Polonistyki
• Wydział Matematyki i Informatyki
• Wydział Chemii
• Wydział Biologii i Nauk o Ziemi
• Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej
• Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych
• Wydział Biochemii, Biofizyki i Biotechnologii

Inne jednostki:

• Biblioteka Jagiellońska
• Ośrodek Informacji i Promocji
• Centrum Innowacji, Transferu Technologii i Rozwoju Uniwersytetu - CITTRU [1]
• Studium Pedagogiczne
• Studium Wychowania Fizycznego i Sportu
• Środowiskowe Laboratorium Analiz Fizykochemicznych i Badań Strukturalnych
• Medyczne Centrum Kształcenia Podyplomowego UJ
• Jagiellońskie Centrum Językowe
• Wszechnica Uniwersytetu Jagiellońskiego [2]

[edytuj] Podstawowe statystyki

Dane na rok 2006

• liczba kierunków: 46,
• liczba specjalności: 127,
• liczba studentów:
  • ogółem: 44 214, w tym Collegium Medicum: 5 829
    • studia stacjonarne: 27 653,
    • studia niestacjonarne: 15 552,
    • studenci obcokrajowcy: 1009,
• liczba pracowników:
  • ogółem: 6 710, w tym Collegium Medicum: 2 220
    • nauczycieli akademickich: 3 605,
    • profesorów tytularnych: 486,
    • doktorów habilitowanych: 503.

[edytuj] Budynki uniwersyteckie

Uniwersytet Jagielloński użytkuje ponad 100 budynków na terenie całego miasta. Najstarsze budynki uniwersyteckie znajdują się na Starym Mieście, w dzielnicy uniwersyteckiej skupionej wzdłuż ulicy św. Anny i Jagiellońskiej. Tutaj też znajduje się wybudowane w 1887 Collegium Novum, który jest siedzibą rektora i dziekanów. Powstał on niedaleko najstarszego zachowanego budynku uniwersyteckiego na świecie Collegium Maius, który od 1400 był kolegium profesorów, a obecnie znajduje się tu muzeum uniwersyteckie. Kilka budynków znajduje się w innych częściach Starego Miasta, zwłaszcza przy ulicy Grodzkiej w Krakowie i Rynku Głównym.

Nowsze budynki powstały niedaleko gmachu Biblioteki Jagiellońskiej, niedaleko kompleksu budynków Akademii Rolniczej i Akademii Górniczo-Hutniczej. Tam też powstaje obecnie nowoczesny budynek m.in. z aulą wykładową na ponad 1000 osób, zwany Audytorium Maximum. Największą inwestycję UJ jest obecnie tzw. Kampus 600-lecia Odnowienia Uniwersytetu Jagiellońskiego zwany też III Campusem, który powstaje w dzielnicy Krakowa zwanej Pychowice. Inwestycja ta przewidziana jest na kilkanaście lat i jest dofinansowywany z budżetu państwa. W pobliżu campusu powstaje także krakowski park technologiczny. Budynki szpitala uniwersyteckiego położone są na krakowskim Prokocimiu.

Ważniejsze budynki uniwersyteckie:

• Collegium Maius,
• Collegium Minus,
• Collegium Iuridicum,
• Collegium Witkowskiego,
• Collegium Broscianum,
• Collegium Novum,
• Arsenał Królewski,
• Collegium Śniadeckiego,
• Collegium Paderevianum,
• Collegium Physicum,
• Collegium Chemicum,
• Collegium Biologicum,
• III Kampus,
• Auditorium Maximum.

[edytuj] Muzea

Uniwersytet Jagielloński prowadzi 7 muzeów, które prezentują zbiory dotyczące historii uniwersytetu i niektórych jego wydziałów, oraz zbiory eksponatów z niektórych dziedzin gromadzonych przez stulecia przez krakowskich naukowców. Najcenniejsze zbiory znajdują się w Muzeum UJ, które mieści się w historycznym budynku Collegium Maius. Znajdują się tam m.in. Globus Jagielloński, jeden z pierwszych globusów, na którym oznaczono nowy kontynent - Amerykę, przyrządy używane przez Mikołaja Kopernika, drewnianą rzeźbę króla Kazimierza Wielkiego z XIV wieku oraz wiele innych cennych eksponatów.

Pozostałe muzea to:

• Muzeum Farmacji,
• Muzeum Wydziału Lekarskiego,
• Muzeum Zoologiczne,
• Muzeum Botaniczne,
• Muzeum Geologiczne,
• Muzeum Antropologiczne.

[edytuj] Czasopisma i prace naukowe

Prace naukowe badaczy Uniwersytetu Jagiellońskiego publikowane jest w kilkudziesięciu czasopismach i zeszytach naukowych:

• czasopisma:
  • Nowy Filomata (Instytut Filologii Klasycznej)
  • Acta Physica Polonica B (Instytut Fizyki)
  • Foton (Instytut Fizyki)
  • Kwartalnik Filozoficzny (PAU/UJ Instytut Filozofii)
  • Peregrinus Cracoviensis (Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej)
  • Principia (Instytut Filozofii)
  • Reports on Mathematical Logic (Instytut Filozofii)
  • Reports on Philosophy (Instytut Filozofii)
  • The Jagiellonian University Year Book of Labour Law (Katedra Prawa Pracy)
  • Schedae Informaticae (Instytut Informatyki)
• seria Zeszyty Naukowe UJ
  • Acta Cosmologica (Obserwatorium Astronomiczne)
  • Opuscula Musealia (Muzeum UJ)
  • Prace Archeologiczne (Instytut Archeologii)
  • Prace Botaniczne (Instytut Botaniki)
  • Prace Etnograficzne (Instytut Etnologii)
  • Prace Fizyczne (Instytut Fizyki)
  • Prace Geograficzne (Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej)
  • Prace Historyczne (Instytut Historii)
  • Studia Austro-Polonica (Instytut Historii)
  • Prace Historyczno-Literackie (Instytut Filologii Słowiańskiej)
  • Prace Językoznawcze (Wydział Filologiczny)
  • Prace Pedagogiczne (Instytut Pedagogiki)
  • Prace Polonijne (Instytut Studiów Polonijnych i Etnicznych)
  • Prace Prawnicze
  • Prace Psychologiczne (Instytut Psychologii)
  • Modus (Prace z Historii Sztuki) (Instytut Historii Sztuki)
  • Prace z Nauk Politycznych (Instytut Nauk Politycznych)
  • Prace z Wynalazczości i Ochrony Własności Intelektualnej (IWiOWI)
  • Prace Zoologiczne (Instytut Zoologii)
  • Studia Religiologica (Instytut Religioznawstwa)
  • Zeszyty Prasoznawcze (Ośrodek Badań Prasoznawczych)

[edytuj] Zobacz też

• Rektorzy Uniwersytetu Jagiellońskiego
• Doktorzy Honoris Causa Uniwersytetu Jagiellońskiego
• Uniwersytet
• Szkoły wyższe w Polsce

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona UJ

[edytuj] Bibliografia

• Klemens Bąkowski, Dzieje wszechnicy krakowskiej od r. 1364 do 1400 i od r. 1400 do 1900, Kraków 1900 [3]
• Antoni Karbowiak, Obiady profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego w XVI i XVII wieku, Kraków 1900 [4]
• Historia nauki polskiej. T. 1 wstęp i red. Bogdan Suchodolski ; Wrocław 1970