Statki typu Olympic

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Statkami typu Olympic nazywamy trio bliźniaczych liniowców parowych, jakie armator - White Star Line - zamówił w irlandzkiej stoczni Harland and Wolff w 1909 roku. Nazwa typu pochodzi od pierwszego ze zbudowanych w jego ramach statku - Olympica.

[edytuj] Jednostki typu Olympic

Olympic (po lewej) i Titanic w stoczni w Belfaście

Były trzy jednostki wchodzące w skład typu Olympic:

Olympic - zwodowany w 1910
Titanic - zwodowany w 1911
Britannic - zwodowany w 1914

Nazwa trzeciego liniowca miała brzmieć początkowo Gigantic, jednak zmieniono ją po zatonięciu Titanica na mniej pretensjonalną. Z trzech statków tylko Olympic doczekał się długiej kariery na szlaku północnoatlantyckim, trwającej od 1911 z przerwami do 1934. Titanic zatonął po zderzeniu z górą lodową podczas swojego dziewiczego rejsu, 15 kwietnia 1912. Britannic po zwodowaniu został zarekwirowany i przekształcony w pływający szpital. Zatonął podczas jednego z pierwszych rejsów po wpadnięciu na minę na Morzu Egejskim.

[edytuj] Ogólna specyfikacja

Jednostki te były czterokominowymi parowcami o długości ok. 270 metrów, zdolnymi do rozwinięcia prędkości do 23 węzłów (44 km/h), napędzanymi trzema wysokimi na sześć metrów śrubami. Każdy z trzech statków mógł zabrać na pokład ponad dwa i pół tysiąca pasażerów wraz z załogą. Tonaż jednego statku wynosił około 45 000 ton. Jednostki te cechowały się unikalnym systemem grodzi wodoszczelnych, oraz niebanalnym wyglądem. Olympic i Titanic były szczytem luksusu, przewyższając standardem zakwaterowania niejeden hotel na stałym lądzie. Całe trio miało być odpowiedzią linii White Star Line na luksusowe i szybkie parowce Cunard Line – Mauretanię i Lusitanię. Były największymi statkami, jakie zrealizowała kiedykolwiek stocznia Harland and Wolff. W swoim czasie były również największymi obiektami pływającymi na świecie.