Stefan Bałuk
Z Wikipedii
Stefan Bałuk (ps. Starba, Kubuś, ur. 15 stycznia 1914) – polski generał brygady, jeden z 89 cichociemnych, którzy uczestniczyli w powstaniu warszawskim, fotoreporter wojenny.
Od 6 września 1939 roku w Wojsku Polskim. Absolwent Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. W chwili wybuchu II wojny światowej był na III roku wydziału prawa na Uniwersytecie Warszawskim. 9 kwietnia uczestnik 1944 operacji lotniczej "Weller 2". Wtedy też, jako cichociemny, przerzucony do Polski, w okolice Tłuszcza. Pracownik Wydziału Legalizacji Komendy Głównej AK. Walczył w batalionie Pięść. Jego laboratorium fotograficzne mieściło się w kamienicy przy ul. Chłodnej 20. Po kapitulacji powstania w niewoli niemieckiej - internowany w oflagu Gross-Born.
Odznaczony Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Po wojnie, za uczestnictwo w Armii Krajowej, dwa lata spędził w mokotowskim więzieniu. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików (legitymacja nr 370). Wymieniony w książce W obiektywie. Mistrzowie fotografii polskiej. Rozmowy Hanny Marii Gizy. 10 listopada 2006 roku został awansowany na stopień generała brygady w stanie spoczynku.
