Stefania Skwarczyńska
Z Wikipedii
Stefania Skwarczyńska, z domu Strzelbicka (ur. 17 listopada 1902 w Kamionce Strumiłłowej koło Lwowa, zm. 28 kwietnia 1988 w Łodzi) — uczona polska, teoretyk i historyk literatury, teatrolog.
Była docentem filologii polskiej Uniwersytetu Jana Kazmierza we Lwowie, współpracowniczką prof. Juliusza Kleinera. W 1940 - jako żona przedwojennego polskiego oficera przebywającego w oflagu, została wraz z trzema małymi córkami i teściową wywieziona do Kazachstanu. Jako jedna z nielicznych powróciła z zesłania do Lwowa dzięki interwencji prof. Kleinera i prof. Rudolfa Weigla, w którego Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym znalazła zatrudnienie i ochronę jako kierownik hodowli wszy zdrowych. Później uratowała prof. Kleinera z rodziną przed Niemcami umieszczając go u pp. Teleżyńskich (patrz J. Kleiner). W 1945 wyjechała do Łodzi i została profesorem tamtejszego uniwersytetu. Od 1951 była członkiem PAU, od 1971 — PAN.
Jej córką (z małżeństwa z Tadeuszem Skwarczyńskim, podpułkownikiem WP) jest Maria Joanna Olszewska - biolog, emerytowana profesor Uniwersytetu Łódzkiego, członek rzeczywisty PAN.
