Sytuacja homoseksualistów w Irlandii

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Tęczowa flaga - symbol walki o prawa osób homoseksualnych

Seks homoseksualny został zalegalizowany w Irlandii w 1993 w efekcie decyzji sądu Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Wiek osób legalnie dopuszczających się kontaktów homo- i heteroseksualnych w dalszym ciągu pozostaje jednak nierówny i wynosi 17 lat dla gejów, 15/17 lat dla mężczyzn heteroseksualnych (17 lat dla stosunków analnych) oraz 15 lat dla lesbijek i heteroseksualnych kobiet. Geje nie są wykluczeni ze służby wojskowej z powodu swojej orientacji seksualnej. Poza tym w irlandzkim prawie nie ma więcej żadnych przepisów bezpośrednio dyskryminujących mniejszości seksualne.

Obecnie niemal wszystkie partie polityczne zasiadające w irlandzkim parlamencie (z wyjątkiem chrześcijańskich demokratów) popierają prawa gejów i lesbijek.

[edytuj] Ochrona prawna przed dyskryminacją

Ogólnokrajowa

Irlandzkie prawo gwarantuje ogólny zakaz dyskryminacji przez wzgląd na orientację seksualną. Został on zawarty w "Akcie o Równości" i obejmuje różne dziedziny życia. Przepisy te obowiązują w kraju od 2000.

Podobny zakaz został również zawarty w prawie pracy w 1998.

Przed uchwaleniem powyższych aktów prawnych sądy interpretowały inne obowiązujące ówcześnie przepisy prawne, gwarantując ochronę mniejszościom seksualnym przed dyskryminacją z powodu orientacji seksualnej (w 1989, 1993 i 1994).

Azyl

Irlandzkie przepisy przyznają prawo osobom do ubiegania się o azyl polityczny z powodu prześladowań przez wzgląd na orientację seksualną we własnym kraju.

[edytuj] Uznanie związków osób tej samej płci

Ogólnokrajowe

W irlandzkim ustawodawstwie istnieje pewna prawna forma uznania związków jednopłciowych.

W 1996 włączono pary homoseksualne do korzystania z rządowych programów o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie dla małżeństw. Również w 2003 pary homoseksualne uzyskały prawo do wspólnego podróżowania (jak współmałżonkowie) na "licencji" jednego z partnerów.

Do tej pory tylko małżeństwa mogły legalnie adoptować dzieci. W 2005 weszła w życie ustawa zezwalająca każdej indywidualnej osobie, bez względu na orientację seksualną, adoptować dzieci.

W 2004 niezależny senator David Norris zaproponował projekt ustawy legalizujący związki partnerskie dla par zarówno tej samej, jak i przeciwnej płci. Projekt ten ogranicza się do najważniejszych praw i wyklucza adopcje dzieci. Są duże szanse na jego uchwalenie w 2006. Za projektem opowiada się większość partii zasiadających w irlandzkim parlamencie, w tym rządząca centroprawica.

Początkowo rozważano nawet legalizację pełnych małżeństw homoseksualnych lub konkubinatów, ale ostatecznie zdecydowano o związkach partnerskich. W tym celu zaproponowano poprawki do irlandzkiej konstytucji.

W 2004 roku para lesbijek (Gilligan/Zappone), która wzięła rok wcześniej ślub w Kanadzie i osiedliła się w Dublinie, zwróciła się do sądu o uznanie ich związku małżeńskiego. Wynik tej sprawy jest oczekiwany w 2006.

Według spisu powszechnego z 2002 w Irlandii jest 1,300 par homoseksualnych (z tego najwięcej w stolicy). To wzrost wobec 150 par w 1996.

[edytuj] Życie homoseksualistów w kraju

Irlandczycy należą do społeczeństw tolerancyjnych wobec homoseksualistów.

Poparcie Irlandczyków wobec	za	przeciw
małżeństw homoseksualnych (2003)	46	48
małżeństw homoseksualnych (2006)	41
adopcji dzieci (2003)	34	61
adopcji dzieci (2006)	30

Źródło (za 2006)[1]

W Irlandii, w Dublinie, istnieje duża scena gejowska. W mieście jest także bardzo wiele lokali (puby, bary, dyskoteki, sauny, hotele, restauracje itp.) gejowskich i przyjaznych gejom, tzw. gay-friendly.

Wydawane są tam publikacje, działają liczne organizacje o zasięgu ogólnokrajowym jak i regionalnym, zajmujące się niesieniem pomocy przedstawicielom LGTB i walką o równouprawnienie. Każdego roku ulicami niektórych miast maszerują Parady mniejszości seksualnych (gaypride parade). Najliczniejszą tego typu imprezą była parada w stolicy w 2005. Zgromadziła ona 6,000 uczestników.