Szamocin

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy Szamocina miasta wielkopolskiego. Zobacz też: Szamocin - wieś w woj. mazowieckim.

Współrzędne: 53°01'49" N 017°07'14" E

Szamocin

Herb Szamocina

Gmina
- rodzaj

Szamocin
miejsko-wiejska

Burmistrz

Eugeniusz Wiktor Kucner

Powierzchnia

4,67 km²

Położenie

53° 01'49'' N
17° 07'14'' E

Liczba mieszkańców (2004)
- liczba ludności
- gęstość

4225
904,7 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

64-820

Położenie na mapie Polski

Szamocin

TERC10
(TERYT)

4303801054

Urząd miejski³

pl. Wolności 19
64-820 Szamocin
tel. 67 284-80-03; faks 67 284-80-65
(e-mail)

Strona internetowa miasta

Szamocin to miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Szamocin. Miasto leży na pn. skraju Pojezierza Chodzieskiego, nad jez. Siekiera. Ośrodek usługowy, fabryka mebli, ogrodnictwo.

Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 4225 mieszkańców.

Spis treści

1 Położenie
2 Historia
3 Zabytki
4 Miasta partnerskie
- 4.1 Zobacz też
- 4.2 Linki zewnętrzne

[edytuj] Położenie

Szamocin leży w północnej części województwa wielkopolskiego w powiecie chodzieskim nad jeziorami: Siekiera i Białym. Miasto o powierzchni 4,5 km² zamieszkuje nieco ponad 4 tysiące mieszkańców. Położone jest na skrzyżowaniu tras 190 Droga wojewódzka nr 190 (Krajenka – Wysoka – Margonin – Wągrowiec - Gniezno) oraz 191 oraz Droga wojewódzka nr 191 (Chodzież – Mieczkowo). W mieście istnieje dworzec PKSu, a do miasta można dojechać autobusami z okolicznych miejscowości. Szamocin leży w niewielkiej odległości do ważniejszych ośrodków którymi są:

Chodzież – 16 km
Piła – 44 km
Wągrowiec – 28 km
Bydgoszcz – 55 km
Poznań – 82 km
Koszalin – 166 km
Złotów – 45 km

[edytuj] Historia

Pierwsza wzmianka o osadzie Szamoczino pochodzi z 1364 roku. Jako wieś szlachecka, wzmiankowana w 1367. W 1415 roku Szamocin jest w posiadaniu Nałęczów-Abrahama i Dobrogosta z Jaktorowa. W 1473 roku majątki szamocińskie przeszły w posiadanie Grocholskich herbu Topór z Grocholina pod Kcynią. Od 1650 roku włości Szamocina przeszły na własność rodu Baranowskich herbu Jastrzębiec z Baranowa koło Kruszwicy. W 1700 roku dobra przeszły na własność rodu Bętkowskich z Bętkowic koło Ojcowa. W 1748 nastąpiło nadanie praw miejskich na prawie magdeburskim. Od 1750 roku Szamocin przeszedł na własność Leona Raczyńskiego który był kasztelanem santockim. Od 1772 roku Szamocin został wcielony do Prus a z kolei od 1807 roku staje się częścią Księstwa Warszawskiego. W 1815 roku Szamocin staje się z kolei częścią Księstwa Poznańskiego, a w 1840 wielki pożar trawi całe miasto. W 1868 magistrat miasta Szamocin urządza stacje telegraficzną. Od 1895 roku działa w mieście Ochotnicza Straż Pożarna, a w roku 1908 Szamocin uzyskał połączenie kolejowe z Chodzieżą i Gołańczą. W XVIII - XIX w. ośrodek sukiennictwa. W 1919 roku wojska gen. Hallera wkroczyły do miasta. Udział mieszkańców w powstaniu wielkopolskim 1918 - 1919. 1920 następuje mianowanie pierwszej miejskie rady narodowej w Szamocinie przez wojewodę poznańskiego. W 1921 roku wojska pruskie opuściły miasto. W tym samym roku powstaje Towarzystwo gimnastyczne „Sokół”, a rok później powstaje chór im. Paderewskiego. W 1939 roku rozpoczęła się okupacja miasta przez wojska III Rzeszy, która trwała do roku 1945. W 1948 roku Miasto Szamocin obchodziło 200-lecie nadania praw miejskich. W 1952 swe podwoje otworzył Państwowy Dom Dziecka., a w 1965 roku Szamocin obchodził 600-lecie swego istnienia. Reforma administracyjna umieściła w 1975 roku Szamocin w nowo powstałym województwie pilskim. W 1985 roku Szkoła Podstawowa w Szamocinie otrzymała imię Marii Konopnickiej. Rok 1993 to uroczyste odsłonięcie Pomnika Wolności, a w 1998 roku obchodzono hucznie 250-lecie nadania praw miejskich.