Szumonamiernik

Z Wikipedii

Szumonamiernik - bierne urządzenie hydrolokacyjne (hydrolokator pasywny), służące do wykrywania obiektów podwodnych poprzez odbiór fal akustycznych wytwarzanych przez te obiekty. Nazywany jest też sonarem pasywnym.

Przede wszystkim szumonamierniki stosowane są w celach wojskowych, do wykrywania i określania położenia zanurzonych okrętów podwodnych, przez określanie kierunku, z którego nadchodzą fale dźwiękowe, wywołane przede wszystkim przez śruby napędowe poruszającego się okrętu. Dźwięki chwytane są przez hydrofony (przetworniki) i przetwarzane w sygnały elektryczne. Układ fazujący (kompensator) określa na podstawie różnic sygnałów z poszczególnych hydrofonów kierunek źródła szumów, nadto sygnały elektryczne zamieniane są po wzmocnieniu ponownie na fale dźwiękowe w słuchawkach lub głośniku operatora systemu. Oprócz ustalenia kierunku obiektu, z charakterystyki dźwięku może również ustalić jego odległość, a nawet typ okrętu. Współczesne hydrolokatory pasywne odznaczają się bardzo dużym zasięgiem działania.

Szumonamierniki stosowane są na okrętach wojennych, nawodnych i podwodnych (hydrofony mocowane są na ich kadłubach), a także na zrzucanych z samolotów pławach używanych do wykrywania okrętów podwodnych, na mniejszą skalę w systemach stacjonarnych.

Szumonamierniki zostały wprowadzone pod koniec I wojny światowej. Ich rola uległa później ograniczeniu przez wprowadzenie sonaru.

[edytuj] Bibliografia

• Encyklopedia Techniki Wojskowej, Warszawa 1987, ISBN 83-11-07275-2