Takijja
Z Wikipedii
Taqiyya (التقية - arab. lęk, ostrożność, choć często tłumaczone jako obłuda lub ukrywanie) - ukrywanie i przyzwolenie na ukrywanie prawdziwych wierzeń w wypadku prześladowań religijnych (lub osobistego niebezpieczeństwa) obowiązujące w islamie. Pochodzi ono z Koranu (3:28 ["chyba że obawiacie się z ich strony jakiegoś niebezpieczeństwa"] i 16:106), hadisów, tafsiru i orzeczeń sądów koranicznych. Taqiyya jest niemal tak stara jak islam i po raz pierwszy została użyta w 612 roku przez Ammara ibn Yasira. Początkowo stosowana była głównie przez szyitów prześladowanych w tym czasie przez urzędowy sunnizm i kalifów. Obecnie jest aprobowana również przez część sunnitów (wiele autorytetów religijnych i zwykłych wyznawców sunnickich uważa ją jednak za tchórzostwo). W historii często stosowana była przez imamitów i różne wyznania pochodzenia isma'ilickiego. Obecnie często stosowana przez Ahl-e hakk i jezydów.
