Teatr absurdu
Z Wikipedii
Teatr absurdu - określenie używane w odniesieniu do grupy sztuk teatralnych autorstwa europejskich i amerykańskich dramaturgów lat 40., 50., i 60. XX wieku oraz dla stylu teatralnego, jaki z nich ewoluował.
Termin został ukuty przez krytyka, Martina Esslina, który tak właśnie zatytułował swą książkę z 1962 roku na ten temat.
Teatr absurdu cechuje pozornie bezsensowna fabuła, powtarzające się dialogi i brak logicznej konsekwencji wydarzeń, co razem często tworzy nastrój jak ze snu.
Najwięksi przedstawiciele teatru absurdu to Eugene Ionesco, Samuel Beckett, Jean Genet, Tom Stoppard, Arthur Adamov, Harold Pinter, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Sławomir Mrożek.
Gatunek ten miał swe przejawy nie tylko w dziedzinie dramatu, ale także w literaturze klasycznej (Bruno Schulz, Alfred Jarry, Franz Kafka, Mikołaj Gogol) oraz w filmie (Luis Buñuel).
