The Wall

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy albumu muzycznego. Zobacz też: Pink Floyd The Wall - film Alana Parkera.

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

The Wall
Wykonawca	Pink Floyd
Wydany	30 listopada 1979 (Wielka Brytania) 8 grudnia 1979 (USA)
Nagrywany	Kwiecień 1979 - listopad 1979 w studiach CBS w Nowym Jorku, Producers Workshop w Los Angeles oraz Super Bear and Miravel na południu Francji
Gatunek	rock progresywny
Długość	81:20
Wytwórnia	Harvest, EMI (Wielka Brytania), Columbia Records, Capitol Records (USA)
Producent	Bob Ezrin, David Gilmour, James Guthrie, Roger Waters
Płyta po płycie
Animals (1977)	A Collection of Great Dance Songs (1981)

The Wall – album koncepcyjny w postaci rock opery, brytyjskiej grupy muzycznej Pink Floyd, wydany w 1979 roku (zob. 1979 w muzyce). Jest to ostatnia płyta zespołu nagrana w klasycznym, czteroosobowym składzie.

Album okazał się jednym z najlepiej sprzedających się w historii muzyki rockowej (23 razy platynowa płyta) i wywarł znaczny wpływ na współczesnych muzyków z kręgu rocka.

[edytuj] Charakterystyka albumu

Według zamysłu Rogera Watersa, który wyrósł na dyktatora grupy, The Wall miał być protestem przeciw rockowym koncertom stadionowym, przeciw wyobcowaniu artysty rockowego, wobec muru, który odizolował go od publiczności. W trakcie pisania tekstów i komponowania muzyki temat rozwinął się i muzyka powiedziała znacznie więcej.

Album The Wall w Polsce znany jako Ściana (powstał też film pod takim samym tytułem), choć Mur wydawałoby się bardziej adekwatnym tłumaczeniem tytułu. The Wall jest wielkim dziełem epickim, swego rodzaju operą rockową, opartą w dużej części na wątkach autobiograficznych Rogera Watersa. Historia opowiada o życiu rockowego muzyka o imieniu Pink i jest utkana z osobistych doświadczeń Watersa. Pokazuje dzieciństwo chłopca wychowywanego przez samotną, nadopiekuńczą matkę - utwór Mother, ojciec, którego Pink nigdy nie znał, zginął na wojnie we Włoszech (podobnie jak ojciec Watersa)-utwór Another Brick in the Wal,part 1 . Nagranie Another Brick in the Wall, Part 2, opowiadające o zimnej, nieludzkiej i nieprzyjaznej szkole gdzie dzieci maszerują sztywno podobne do robotów-androidów, stał się jednym z najpotężniejszych protest songów rockowych. O zwodniczym poczuciu siły, jaką daje młodość i rock'n'roll opowiada Young Lust. O nieudanych i kalekich uczuciowo związkach małżeńskich oraz obyczajowych ekscesach - One of My Turns. O utracie młodzieńczych ideałów - Empty Spaces.

Kolejne utwory mówią o rosnącym, cegła za cegłą, murze odgradzającym muzyka od świata. Waters porównuje całe to życie do chodzenia po cienkim lodzie - On The Thin Ice, gdzie każdy krok może spowodować załamanie. Pierwsza część albumu kończy się przejmującą piosenką Goodbye Cruel World - żegnaj okrutny świecie, która jest niczym innym, jak deklaracją samobójstwa, ucieczki od pustego życia.

Drugą płytę albumu otwiera piękna ballada Hey You, w której bohater opowieści śpiewa do samego siebie, tego z drugiej strony muru. Jest jego powrotem do życia, a jednocześnie do koszmaru, jaki szykuje mu jego wyobraźnia - makabrycznej fantasmagorii, w której Pink, niczym bohater Kafki, poddawany jest koszmarowi procesu w Trial, jaki szykuje mu jego własne szaleństwo.

Druga płyta zawiera kilka utworów zasługujących na szczególną uwagę: obok Hey You, jest to Comfortably Numb, zawierający spektakularne solo gitarowe Gilmoura, oraz Run Like Hell, który jest ostatnią próbą wyrwania się bohatera z matni ogarniającego go szaleństwa. W finałowej scenie Pink zostaje skazany na zburzenie muru z taką pieczołowitością budowanego i powrót do życia. Mimo wszystko The Wall kończy się optymistycznym akcentem. Co prawda świat bohatera zostaje pogrzebany odłamkami walącej się ściany, lecz jednak okazuje się, że poza nią toczy się normalne życie. Dzieci bawią się zbierając gruz i cegły.

The Wall była olbrzymim sukcesem grupy. Album został najlepiej sprzedającą się podwójną płytą w historii muzyki rockowej. Płyta poza dwoma utworami, w których komponowaniu wziął udział Gilmour, była autorskim dziełem Watersa. Pierwszy też raz od czasów Atom Heart Mother, zastosowano aranżacje orkiestrowe. Na płycie praktycznie nieobecne były instrumenty klawiszowe (jak się potem okazało w czasie nagrywania płyty Richard Wright został wykluczony z grupy z powodu jego pogłębiającego się konfliktu z Watersem oraz uzależnienia od kokainy). Album okazał się być przejmującym dziełem, jednym z kamieni milowych, jeśli nie grupy, która w tym czasie już się rozpadała, to na pewno muzyki rockowej.