Trabant (żołnierz)
Z Wikipedii
Trabanci, nazywani też w I Rzeczypospolitej drabantami i zausznikami – formacja wojskowa będąca strażą przyboczną wyższych oficerów.
Pierwotnie uzbrojeni w XV-XVI wieku w halabardy[1] z czasem stali się rodzajem gwardii honorowej, przekształcone w gwardyjskie oddziały liniowe. Oprócz dworów królewskich występowali też na dworach możnowładców. W Polsce rozpowszechnili się za czasów króla Zygmunta II Augusta, ale wymieniani są też na dworze księcia Janusza Radziwłła.
W Austrii drabanci istnieli od czasów cesarza Maksymiliana I, dotrwali jako gwardia honorowa aż do roku 1918.
Tą formację opisuje m.in. Henryk Sienkiewicz w powieści "Potop".
[...] Nisko w bramie był odwach i trabanci szkoccy straż tam trzymali, dla parady, nie dla obrony przeznaczoną.
[...] Trabanci rozstawieni wzdłuż kamiennych poręczy pilnowali, aby nie było zbyt wielkiego tłoku, powtarzając co chwila: "Z wolna, mości panowie! z wolna!" – a tłum posuwał się lub zatrzymywał chwilami, gdy trabant zagradzał drogę halabardą, aby idący naprzód mieli czas wejść do sali.
[edytuj] Przypisy
- ↑ halabardnik
