Trichlorofluorometan
Z Wikipedii
Trichlorofluorometan | |||||
|
|||||
Ogólne informacje | |||||
Nazwa systematyczna | Trichlorofluorometan | ||||
Inne nazwy | R-11, freon-11, CFC-11 | ||||
Wzór chemiczny | CCl3F | ||||
SMILES | C(Cl)(Cl)(Cl)F | ||||
Masa molowa | 137,3681032 g/mol | ||||
Wygląd | bezbarwna ciecz | ||||
Numer CAS | 75-69-4 | ||||
Właściwości | |||||
Gęstość i stan skupienia | 1,49 g/cm3 (1 490 kg/m3), | ||||
Temperatura topnienia | -111°C (162 K) | ||||
Temperatura wrzenia | 24°C (297 K) | ||||
Niebezpieczeństwa | |||||
Temperatura zapłonu | niepalny | ||||
Podobne związki | |||||
Podobne związki | metan CFC-12 chloroform czterochloek węgla |
||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
Trichlorofluorometan - freon znany także pod nazwą freon-11, CFC-11 lub R-11. Jest to związek złożony z atomu węgla połączonego z trzema atomami chloru i jednym atomem fluoru. Budową przypomina metan, lecz jego atomy wodoru są podstawione atomami halogenów.
[edytuj] Zastosowania
R-11 był pierwszym szeroko stosowanym czynnikiem chłodzącym. Z powodu względnie wysokiej temperatury wrzenia może być stosowany w systemach o niskim ciśnieniu operacyjnym co stwarzało projektowanie systemów chłodzących mniej wymagającymi niż od systemów dla R-12 lub R-22.
Ze względu na dużą zawartość chloru i łatwość, z jaką atom chloru może zostać oderwany podczas działania promieni UV, R-11 ma najwyższy potencjał niszczenia warstwy ozonowej (1.0). Produkcja w Stanach Zjednoczonych zakończyła się w 1995 r.