Urząd stanu cywilnego
Z Wikipedii
Urząd stanu cywilnego (skrót: USC) - jednostka organizacyjna wchodząca w skład urzędu gminy powołana ustawą Prawo o aktach stanu cywilnego do rejestracji zdarzeń określonych w tej ustawie. Zdarzeniami tymi są urodzenie, zawarcie związku małżeńskiego i zgon. Pojedyncza gmina stanowi okręg USC, jednakże wojewoda może w jednej gminie stworzyć kilka USC a także połączyć kilka gmin w jeden okręg USC. Kierownika USC powołuje odpowiednio wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
[edytuj] Historia
Początkowo nie istniały osobne, państwowe urzędy rejestrujące stan cywilny. Kościół katolicki pod koniec XVI w. wprowadził na swoje potrzeby instytucję ksiąg metrykalnych, z czasem księgi takie zaczęły prowadzić inne wyznania. Tendencja do prowadzenia osobnej, świeckiej rejestracji pojawiła się od końca XVIII w. Początkowo proboszczowie parafii stali się urzędnikami stanu cywilnego (w zaborze austriackim od 1782 r., w pruskim od 1794 r., w rosyjskim oficjalnie od 1825 r.).
W Polsce dopiero w XIX w. powstały obecne dzisiaj "urzędy stanu cywilnego". Pojawiły się na ziemiach zaboru pruskiego w 1874 r. Urzędnikami stanu cywilnego byli burmistrzowie lub wójtowie. Przedmiotem rejestracji były trzy rodzaje zdarzeń: urodzenia, śluby i zgony. Każdy urząd prowadził równolegle dwa rejestry: rejestr główny (unikat, pozostawiany w siedzibie urzędu) i rejestr poboczny (duplikat, corocznie przekazywany do sądu obwodowego). W księgach metrykalnych znajdują się czasami dokumenty dostarczane w celach dowodowych (np. odpisy akt metrykalnych).
W dwudziestoleciu międzywojennym zachowano systemy z poszczególnych dawnych państw zaborczych. Dopiero w 1946 r. wprowadzono świeckie urzędy stanu cywilnego.
