Węgiel-14
Z Wikipedii
Węgiel-14 lub poprawniej 14C, to promieniotwórczy izotop węgla, odkryty 27 lutego 1940 roku przez Martina Kamena i Sama Rubena. Jądro atomowe 14C zawiera 6 protonów i 8 neutronów.
Obecność izotopu 14C jest powszechnie używana do szacowania wieku materiałów metodą datowania radiowęglowego. Jego naturalny udział procentowy względem pozostałych izotopów węgla wynosi 0,00000000012%, a czas połowicznego rozpadu około 5850 lat.14C jest jednym z ważniejszych typów datacji bezwzględnej stosowanych w archeologii.