Wacław Szymanowski
Z Wikipedii
Wacław Szymanowski (ur. 9 lipca 1821 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1886 w Warszawie) - pisarz i dziennikarz polski.
Po ukończeniu nauk gimnazjalnych i kilkuletniej służbie rządowej, rozpoczął działalność literacką. Pisywał teksty (w tym i wiersze) do rozmaitych czasopism; potem był współredaktorem "Dziennika Warszawskiego", następnie "Kroniki", współpracownikiem "Tygodnika Ilustrowanego", "Wędrowca" oraz "Bluszczu", a w końcu został redaktorem "Kurjera Warszawskiego". Na polu dramatycznym wystąpił z kilku sztukami, które były z powodzeniem wystawiane, jak dramaty: "Salomon" i "Sędziwój" komedie: "Dzieje serca", "Matka", "Siła złego na jednego". Inne jego prace: "Szkice warszawskie, Lichwiarze" (Warszawa, 1855); "Ostatnie chwile Kopernika" obraz dramatyczny, wierszem (tamże, 1855); "Gawędy i satyry" (tamże, 1874). Przetłumaczył też na język polski kilka sztuk z francuskiego. W 1876 obchodził roku 25. rocznicę zawodu dziennikarskiego. Na scenie warszawskiej w 1880 były wystawione jeszcze jego utwory: "Ostatnia próba" (obrazek dramatyczny w jednym akcie); "Posąg" (dramat w 3 aktach). Zbiorowe wydanie jego dzieł ukazało się pod tytułem "Poezje i dramata" (5 tomów, Warszawa, 1883).
Synem Wacława Szymanowskiego był rzeźbiarz Wacław Szymanowski.
Wacław Szymanowski został pochowany na warszawskich Powązkach.
