Wilcza (województwo dolnośląskie)
Z Wikipedii
Wilcza | |
Województwo | dolnośląskie |
Powiat | kłodzki |
Gmina | Kłodzko |
Wysokość | 460-500 m n.p.m. |
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
120 |
Strefa numeracyjna (do 2005) |
74 |
Tablice rejestracyjne | DKL |
Wilcza – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko.
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.
Stara wieś typu łańcuchowego, tzw. łańcuchówka wzmiankowana już w 1304[1], położona w Sudetach w kotlinie grzbietu zachodniego Gór Bardzkich nad potokiem Wilcza. Rozciąga się na długości około 2 km. Położona w dolinie wieś otoczona jest od wschodu przez Grzbiet Zachodni, w skład którego wchodzi Wilcza Równina, Przełęcz Wilcza oraz Wilczak. Od zachodu osłania ją boczne ramię Grzbietu Zachodniego z Wilczą Górą, Słupem i Widałkiem. Dolina Wilczy zaliczana jest do najbardziej malowniczych dolin w Sudetach.
Populacja wsi nigdy nie była liczna. W latach 1910-1933 zamieszkiwało ją niewiele ponad 200 osób. Wg danych z 1988 Wilcza liczyła 120 mieszkańców. Większość gospodarstw utrzymuje się z rolnictwa oraz pracy w okolicznych lasach. Część osób dojeżdża do pracy w innych miejscowościach – głównie do Kłodzka i Barda. Wieś nie posiada własnego kościoła, a jej mieszkańcy przynależą do parafii w oddalonym o około 3 km Wojborzu. Na terenie Wilczej nie ma zaplecza handlowo-usługowego, poza niewielkim, przydomowym sklepem w połowie długości wsi. Lokalna szkoła podstawowa została zlikwidowana na początku lat '70. Najbliższa znajduje się sąsiednim Wojborzu. Ze względu na swoje położenie wieś została doceniona jako miejsce o znaczeniu rekreacyjnym i turystycznym. Część budynków została wykupiona przez przyjezdnych, głównie z Wrocławia, z przeznaczeniem na domy letniskowe. Swój dom w Wilczej ma m.in. Bogusław Litwiniec, współtwórca wrocławskiego Teatru "Kalambur".
Zobacz też: Wilcza
[edytuj] Przypisy
- ↑ Słownik Geografii Turystycznej Sudetów – t. 12 – Góry Bardzkie – pod. red. M. Staffa, wyd. pierwsze, Wrocław 1993, s.231