Wyżnie Solnisko
Z Wikipedii
Wyżnie Solnisko - część Doliny Pięciu Stawów Polskich w Tatrach Wysokich, znajdująca się w jej największym rozszerzeniu. Jest to stosunkowo płaski teren, na północ od Czarnego Stawu Polskiego, na południowym zboczu opadającym spod Pustej Dolinki. Od zachodu ograniczony jest grzbietem Kołowej Czuby, na wschód przechodzi w Niżnie Solnisko, na południe w Stare Solnisko. Teren pokryty jest wielkimi głazami, w wielu miejscach podmokły, znajduje się w nim koryto okresowego niewielkiego potoku spływającego spod Koziej Przełęczy. Jest to najwyżej w polskich Tatrach położone miejsce, gdzie obserwowano występowanie żaby trawnej. Teren pokryty jest skąpą roślinnością z niewielkimi płatami kosodrzewiny. Rośnie tutaj m.in. sit skucina, sasanka alpejska, borówka bagienna, omieg kozłowiec, a na podmokłych terenach wełnianka szerokolistna i knieć błotna.
Nazwą solnisko określano miejsca, w których wykładano sól dla wypasanego na hali bydła i owiec. Na Wyżnim Solnisku znajduje się pamiątkowy kamień z tabliczką poświęconą S . Bronikowskiemu. Nieco powyżej niego krzyżówka szlaków turystycznych:
– przebiegający przez Dolinę Pięciu Stawów Polskich
– na Kozią Przełęcz (szlak łącznikowy Orlej Perci)
