Wyndham Halswelle
Z Wikipedii
Wyndham Halswelle (ur. 30 maja 1882 w Londynie, zm. 31 marca 1915) - lekkoatleta szkocki, biegacz.
Zajmował się lekkoatletyką podczas nauki w Charterhouse School, następnie służył w armii brytyjskiej podczas wojny burskiej. Od 1904 aktywny biegacz, odnosił sukcesy m.in. na mistrzostwach Szkocji. Medalista specjalnych igrzysk w Atenach w 1906, rozegranych w połowie cyklu czteroletniego dla uświetnienia 10-lecia nowożytnych olimpiad - zdobył srebro na 400 m i brąz na 800 m.
Sezon 1907 stracił z powodu kontuzji nogi; w 1908 ustanowił rekord świata w biegu na 300 yardów.
Zdobył mistrzostwo igrzysk olimpijskich w Londynie w 1908 w biegu na 400 m, po kontrowersyjnym przebiegu rywalizacji. Uzyskał najszybszy czas eliminacji, ale w finale zajął trzecie miejsce, przegrywając z Amerykanami Johnem Carpenterem i Williamem Robbinsem; kierownictwo ekipy brytyjskiej złożyło protest, twierdząc, że Carpenter odpychał i blokował Halswelle'a. W nakazanej powtórce finału Amerykanie (w tym czwarty finalista, John Taylor) odmówili udziału; Halswelle otrzymał złoty medal po samotnym przebiegnięciu dystansu.
Po powrocie z olimpiady Halswelle wystąpił w pożegnalnych zawodach w Glasgow i zakończył karierę. Zginął na froncie I wojny światowej, w bitwie pod Neuve Chappelle we Francji.
