Wyoblanie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Fazy wyoblania

Wyoblanie jest rodzajem plastycznej obróbki blachy. Materiałem wyjściowym do wyoblania są najczęściej krążki z blachy. Blacha, która będzie kształtowana metodą wyoblania, jest cięta na kwadraty, następnie z tych kwadratów wycinane są krążki o odpowiedniej średnicy. Kształtowania blachy odbywa się za pomocą specjalnych narzędzi zwanych:

wyoblakami ręcznymi (w czasie wyoblania ręcznego),
rolkami do wyoblania:
- w czasie wyoblania mechanicznego na wyoblarka automatycznych,
- w czasie zgniatania obrotowego na zgniatarkach obrotowych,
- w czasie wyoblania ręcznego (zamiennie z wyoblakami ręcznymi).

Wyoblanie wykorzystuje skłonność blach do odkształceń plastycznych bez przerwania ciągłości materiału. W efekcie ukształtowania krążka blachy uzyskujemy cienkościenną bryłę obrotową nieraz o bardzo skomplikowanym kształcie. Metodą wyoblania kształtuje się wyroby najczęściej z

aluminium i jego stopów (czyste aluminium lub duraluminium),
miedzi i jej stopów (przede wszystkim mosiądze, rzadziej brązy),
stali
- czarna - (blacha stalowa głębokotłoczna),
- stal nierdzewna,
- stal kwasoodporna,
metali szlachetnych
- złoto - (przede wszystkim stopy złota, czyste złoto jest zbyt miękkie),
- srebro - (używamy stopów srebra z tego samego powodu co złota),
- platyna,
niklu,
stopów tytanu,
stopów tantalu,
cynku i jego stopów.

Wskutek wywieranego przez narzędzie odkształcające nacisku blacha przybiera kształt obracającego się wzornika. Wzornik, na którym układany jest materiał w postaci krążka blachy wiruje, dzięki czemu za pomocą tej metody można wykonywać wszelkie kształty o przekroju figur obrotowych. Proces modelowania blachy za pomocą wyoblania odbywa się na maszynie nazywanej wyoblarką.

Plafoniera - wyrób oparty na elementach wykonanych metodą wyoblania.

Kształtowanie materiału metodą wyoblania wykorzystuje zasadę maszyny prostej zwanej dźwignią dwuramienną. której wykorzystanie ma na celu zwiększenie możliwości pokonywania oporu materii, ponieważ siła, z jaką człowiek może oddziaływać na otoczenie, jest ograniczona.

Wyoblanie ręczne jest zawodem wymagającym bardzo wysokich kwalifikacji zdobywanych w czasie wieloletniej praktyki. Wykonanie pojedynczego przedmiotu za pomocą tłoczenia jest zbyt kosztowne. Wykonanie tego samego elementu za pomocą wyoblania może trwać kilka minut, a koszt oprzyrządowania jest znacząco niższy (nawet kilkaset razy w porównaniu z tłocznikami).

Metoda wyoblania jest stosowana nie tylko do kształtowania blachy. Metodą tą posługują się garncarze - narzędziem kształtującym są w tym przypadku dłonie. Również przy produkcji wyrobów ze szkła stosujemy metodę wyoblania do kształtowania obracającej się masy szklanej. narzędziem kształtującym jest najczęściej listwa drewniana.

[edytuj] Bibliografia polskojęzyczna poświęcona wyoblaniu ręcznemu

Kazimierz Szopski, "Wyoblanie" - Instytut Wydawniczy SIMP, Warszawa 1948
Kazimierz Szopski, "Wyrób naczyń metodą wyoblania" - Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa 1955
Kazimierz Szopski, "Obróbka metali na wyoblarkach" - Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa 1957
Paweł Szwedowski, "Wyoblanie ręczne" - Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2007
Mieczysław Knobloch, "Metaloplastyka" - Wydawnictwo Przemysłu Lekkiego i Spożywczego, Warszawa 1956