Wzór Breita-Wignera
Z Wikipedii
Wzór Breita-Wignera, rozkład Breita-Wignera pochodzi od Gregory Breita i Eugene Wignera, jest ciągłym rozkładem zmiennej losowej wyrażanym:
- .
Powyższy rozkład przedstawia zależność od energii E, maksimum rozkładu wypada w punkcie M, a szerokość połówkowa rozkładu wynosi Γ / 2.
Wzór Breita-Wignera znajduje zastosowanie do opisu krzywych rezonansowych, np. w Fizyce cząstek elementarnych, albo oscylatorze harmonicznym. W optyce bywa również nazywany wzorem Lorentza a w rachunku prawdopodobieństwa rozkładem Cauchy'ego.
Typowa krzywa rezonansowa opisuje reakcję układu liniowego na sinusoidalnie zmieniającą się siłę. Krzywa ta jest optycznie podobna do, również bardzo ważnej w fizyce, krzywej Gaussa - szczególnie w środkowym przebiegu. Różnice pojawiają się na skrajach, gdzie graf krzywej rezonansowej opada o wiele wolniej.
Spis treści |
[edytuj] Zastosowanie w fizyce
[edytuj] Jednocząstkowe funkcje korelacji
W kwantowej mechanice statystycznej do opisu układów wielu ciał używa się formalizmu funkcji Greena (funkcji korelacji). W przypadku idealnej kwazicząstki fermionowej transformata Fouriera względem zmiennych przestrzennych i czasowych retardowanej funkcji Greena (czyli funkcja Greena wyrażona w zależności od pędu, bądź kwazipędu oraz energii ω) przyjmuje zwykle postać lorencjanu
Unormowanie funkcji zależy od przyjętej konwencji. Czynnik Γ ma interpretację odwrotności czasu życia kwazicząstki.