Zatrucie glikolem etylenowym
Z Wikipedii
Efekt toksyczny rozpuszczalników organicznych | |
ICD-10: |
T52
|
T52.0 {{{X.0}}} |
|
T52.1 {{{X.1}}} | |
T52.2 {{{X.2}}} | |
T52.3 Glikole | |
T52.4 {{{X.4}}} | |
T52.5 {{{X.5}}} | |
T52.6 {{{X.6}}} | |
T52.7 {{{X.7}}} | |
T52.8 {{{X.8}}} | |
T52.9 {{{X.9}}} |
Zatrucie glikolem etylenowym - do zatrucia dochodzi poprzez omyłkowe lub samobójcze wypicie płynu zawierającego glikol etylenowy, zawarty np. w niezamarzającym płynie chłodniczym w samochodach takich jak "Borygo".
Glikol etylenowy ulega w organizmie metabolizowaniu poprzez dehydrogenazę alkoholową. Produktami przemiany są aldehyd glikolowy, kwas glikolowy, kwas glioksalowy, a także kwas szczawiowy. W moczu osób zatrutych stwierdza także niewielkie ilości formaldehydu, świadczące o tym, że glikol ulega także przemianie do kwasu mrówkowego.
W przebiegu zatrucia dochodzi do rozwoju kwasicy metabolicznej, a także uszkodzenia nerek, wątroby i mózgu.
Glikol etylenowy łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego. Początkowe objawy zatrucia to bóle i zawroty głowy, później dołączają się bóle brzucha, wymioty, czasem biegunka. Po okresie pobudzenia przypominającym upojenie alkoholowe, dochodzi do działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy i wystąpienia śpiączki z przyśpieszonym i pogłębionym oddechem.
Przyjmuje się, że dawką śmiertelną może być około 100 ml.
Decydujące dla rozpoznania tego zatrucia jest badanie zawartości glikolu etylenowego we krwi lub moczu.
[edytuj] Postępowanie
Odtrutką w zatruciach glikolem etylenowym jest alkohol etylowy.
- We wczesnej fazie zatrucia wykonuje się płukanie żołądka roztworem wodnym z dodatkiem węgla leczniczego oraz wywoływanie wymiotów.
- U osób przytomnych podaje się 50-80 ml 40% alkoholu etylowego.
- U osób nieprzytomnych alkohol etylowy podaje się w stężeniu 5-10% w postaci wlewu kroplowego z 5% glukozą.
- Konieczne jest zwalczanie kwasicy metabolicznej poprzez podawanie bikarbonatu lub trisaminolu.
- W ciężkich zatruciach niezbędne staje się zastosowanie hemodializy.