Zbigniew Chałko
Z Wikipedii
Zbigniew Tadeusz Chałko (ur. 26 kwietnia 1921 w Warszawie, zm. 9 kwietnia 1994 w Chicago) – polski dziennikarz, poeta, powstaniec warszawski.
W 1939 ukończył gimnazjum im. T. Rejtana w Warszawie. Brał udział w kampanii wrześniowej, walcząc w batalionie Obrony Narodowej bronił Grodna przed Armią Czerwoną. Podczas okupacji niemieckiej należał do organizacji Szaniec, a w 1942 wstąpił w szeregi Armii Krajowej. Uzyskał stopień kaprala podchorążego. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, będąc zastępcą dowódcy plutonu w batalionie "Bończa". Walczył na Starym Mieście, Śródmieściu Północnym i na Powiślu. 14 września 1944 odznaczony Orderem Virtuti Militari. Po powstaniu w niewoli niemieckiej.
W 1946 walczył w Korpusie Polskim we Włoszech. Następnie znalazł się we Wielkiej Brytanii, w 1951 wyjechał do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Chicago. Należał do redakcji "Dziennika Chicagowskiego", tygodnika "Polonia". Należał do Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Jego wiersze zostały zebrane w publikacji "Dłoń pełna snów" (wyd. Lublin 1997).
