Zygmunt Orłowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Zygmunt Orłowski pułkownik
ur. 5 II 1926 w Konopówce zm. 8 VII 1984 w Gdańsku

Kariera:
kmndt Wojskowej Komendy Uzupełnień w Gdyni
• szef artylerii 7 Dywizji Desantowej • szef Sztabu 41 Pułku Artylerii • dowódca 42 dywizjonu artylerii haubic • dowódca 116 Pułku Artylerii Haubic
Działania wojenne:
• walki o Wał Pomorski i forsowanie Nysy
Odznaczenia:
Order Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych
Krzyż Zasługi
Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju
Medal Za waszą wolność i naszą
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

płk Zygmunt Orłowski s. Franciszka (ur. 5 lutego 1926 w Konopówce pow. Tarnopol (Ukraina), zm. 8 lipca 1984 w Gdańsku) - polski oficer, uczestnik walk w II wojnie światowej.

Absolwent Oficerskiej Szkoły Artylerii w Riazaniu z 1945 oraz Akademii Sztabu Generalnego im. Karola Świerczewskiego w Rembertowie z 1965 (z wyróżnieniem). Po ukończeniu szkoły oficerskiej został skierowany do 6 Brygady Artylerii Lekkiej wchodzacej w skład 2 Łużyckiej Dywizji Artylerii. W okresie II wojny światowej brał udział w walkach o Wał Pomorski w 1945 r oraz w forsowaniu Nysy. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.

W latach 1975-1982 pełnił obowiązki Komendanta Wojskowej Komendy Uzupełnień w Gdyni.

Do rezerwy został przeniesiony 14 lutego 1982 na podstawie Rozkazu Szefa Departamentu Kadr MON nr 0153 z 30 września 1981.

[edytuj] Awanse

[edytuj] Wykształcenie

6 maja 1944 - 6 stycznia 1945 - Oficerska Szkoła Artylerii w Riazaniu;
1 października 1946 - 12 października 1947 - kurs Dowódców Batalionów przy CW ART;
1 października 1961 - 31 lipca 1965 - Akademia Sztabu Generalnego im. Gen. K. Świerczewskiego w Rembertowie;
30 kwietnia 1979 - kurs Komendantów Wojskowych Komend Uzupełnień w Łodzi.

[edytuj] Stanowiska

7 stycznia 1945 - 20 września 1945 - dowódca plutonu dowodzenia - 6 Brygada Artylerii Lekkiej - 2 Łużycka Dywizja Artylerii
21 września 1945 - 30 września 1946 - dowódca plutonu ogniowego - 68 Pułk Artylerii Haubic
13 października 1947 - 30 września 1948 - dowódca baterii - 70 Pułk Artylerii Haubic
1 października 1948 - 30 listopada 1950 - zastępca dowódcy batalionu ds. liniowych - Szkoła Artylerii Oficerów Rezerwy
1 grudnia 1950 - 14 lipca 1951 - komendant - Szkoła Podoficerska w 67 Pułku Artylerii Ciężkiej
15 lipca 1951 - 25 października 1953 - dowódca dywizjonu - 33 Brygada Artylerii Ciężkiej
26 października 1953 - 20 października 1955 - dowódca - 116 Pułk Artylerii Haubic
21 października 1955 - 24 lipca 1957 - dowódca - 42 Dywizjon Artylerii Haubic
24 lipca 1959 - 19 sierpnia 1959 - dyspozycja dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego
28 sierpnia 1959 - 30 września 1961 - szef sztabu - 41 Pułk Artylerii
1 sierpnia 1965 - 3 listopada 1965 - dyspozycja dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego
4 listopada 1965 - 30 września 1970 - dowódca artylerii dywizji - 7 Dywizja Desantowa
1 października 1970 - 26 listopada 1975 - szef artylerii - 7 Dywizja Desantowa
27 listopada 1975 - 13 lutego 1982 - komendant - Wojskowa Komenda Uzupełnień w Gdyni