คำพ้องรูป
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
คำพ้องรูป คือคำที่เขียนรูปเดียวกัน แต่มีการสะกดและออกเสียงที่ต่างกัน ซึ่งทำให้บุคคลทั่วไปอ่านผิดอยู่เสมอๆ และความหมายก็ต่างกันด้วย
[แก้] คำพ้องรูปในภาษาไทย
คำพ้องรูปในภาษาไทยนั้นมีไม่มากนัก ดังที่จะกล่าวต่อไปนี้
| คำพ้องรูป | คำอ่าน | ความหมาย |
|---|---|---|
| กรี | กฺรี | กระดูกแหลมที่หัวกุ้ง |
| กะ-รี | ช้าง | |
| กรอด | กฺรอด | เซียวลง ผอม |
| กะ-หฺรอด | ชื่อนกขนาดเล็ก | |
| เขมา | เข-มา | เกษม สบายใจ ความพ้นภัย |
| ขะ-เหฺมา | ชื่อโกฐชนิดหนึ่งใช้เป็นเครื่องยาไทย; ดำ | |
| แขม | แขมฺ | ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง |
| ขะ-แม | คนเขมร | |
| ครุ | คฺรุ | ภาชนะสานชนิดหนึ่ง ใช้ตักน้ำ รูปกลมๆ; ยาชัน |
| คะ-รุ | ครู; หนัก | |
| ตนุ | ตะ-นุ | ตัว ตน; ฉัน ข้าพเจ้า |
| ตะ-หนุ | ชื่อเต่าทะเลชนิดหนึ่ง | |
| ตรุ | ตฺรุ | ที่ขังคน ตะราง เรือนจำนักโทษ คุก |
| ตะ-รุ | ต้นไม้ | |
| ทิว | ทิว | แถวหรือแนวแห่งสิ่งที่ติดเนื่องกันไปยาวยืด; ธงรูปกระบอก |
| ทิ-วะ | วัน สวรรค์ ชั้นฟ้า เทวโลก | |
| เทว | เท-วะ | เทวดา |
| ทะ-เว | สอง | |
| ปถวี | ปะ-ถะ-วี | ดิน |
| ปะ-ถะ-หฺวี | ท้ายเรือพิธี | |
| ปรัก | ปฺรัก | เงิน |
| ปะ-หรัก | หัก | |
| ปรามาส | ปฺรา-มาด | ดูถูก |
| ปะ-รา-มาด | การจับต้อง การลูบคลำ | |
| ปละ | ปะ-ละ | ชื่อมาตราน้ำหนักมคธ 100 ปละเป็น 1 ตุลา |
| ปฺละ | ปล่อย ละทิ้ง ละเลย | |
| ปักเป้า | ปัก-กะ-เป้า | ชื่อปลาอย่างหนึ่ง |
| ปัก-เป้า | ชื่อว่าวชนิดหนึ่งมีหางยาว | |
| ปาน | ปานฺ | ผิวเนื้อที่เป็นสีแดงหรือดำที่เกิดเป็นเองตามร่างกายแต่กำเนิด |
| ปา-นะ | เครื่องดื่ม น้ำสำหรับดื่ม | |
| ผิว | ผิ-วะ | ถ้าว่า หากว่า แม้นว่า |
| ผิว | ส่วนที่มีลักษณะบางๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือก | |
| พยาธิ | พะ-ยา-ทิ | ความเจ็บไข้ |
| พะ-ยาด | ตัวเชื้อโรคจำพวกหนึ่งที่เกิดในกาย; ชื่อโรคอย่างหนึ่งเกิดที่ผิวหนัง | |
| พลี | พะ-ลี | การบวงสรวง เครื่องบวงสรวง ส่วย การบูชา เสียสละ; มีกำลัง |
| พฺลี | บวงสรวงเชิญเอามา | |
| เพลา | เพ-ลา | กาล คราว |
| เพฺลา | แกนสำหรับสอดในดุมรถหรือดุมเกวียน; ไม้สำหรับขึงใบเรือ | |
| มน | มนฺ | กลมๆ โค้งๆ ไม่เป็นเหลี่ยม |
| มะ-นะ | ใจ | |
| วน | วนฺ | ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลาง |
| วะ-นะ | ป่าไม้ ดง | |
| สก | สกฺ | ผม; สะเด็ดน้ำ |
| สะ-กะ | ของตน | |
| สระ | สะ | แอ่งน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเองหรือคนขุด; ชำระ ฟอก |
| สะ-หฺระ | เสียง เสียงก้องซึ่งออกเสียงได้นาน; ตัวอักษรจำพวกหนึ่งเป็นคนละพวกกับพยัญชนะ | |
| สาน | สานฺ | ทำสิ่ง เช่น เสื่อ ตะกร้า ด้วยมือ โดยวิธีใช้เส้นตอกหรือสิ่งอื่นขัดไขว้กัน |
| สา-นะ | หมา | |
| สุก | สุกฺ | พ้นจากห่าม; ปลั่ง; นกแก้ว นกแขกเต้า |
| สุก-กะ | ขาว สว่าง สะอาด ดี | |
| เสมา | สะ-เหฺมา | ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง |
| เส-มา | รูปเครื่องหมายบอกเขตโบสถ์สำหรับภิกษุทำสังฆกรรม | |
| เหลา | เห-ลา | ความหมั่น ความสนุก การเล่น การกีฬา ความสะดวกสบาย |
| เหฺลา | ทำให้เกลี้ยงเกลาหรือแหลมด้วยเครื่องมือมีด เป็นต้น | |
| แหน | แหฺน | ชื่อพืชชนิดหนึ่ง |
| แหนฺ | หวง ล้อม รักษา เฝ้าระวัง |
[แก้] อ้างอิง
- พจนานุกรมไทย ฉบับทันสมัย. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น, 2543. ISBN 9745341495.
[แก้] ดูเพิ่ม
- คำพ้องเสียง
