บีเอซี 1-11
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บีเอซี 1-11 (BAC One-Eleven) บีเอซี 1-11 เป็นเครื่องบินเจ๊ตโดยสารพิสัยบินใกล้ ได้รับการพัฒนาโดย บริษัท บริติช แอร์คราฟท์ บินเป็นครั้งแรกในวันที่ 20 สิงหาคม ปี ค.ศ. 1963 และสร้างขึ้นมากว่า 244 เครื่อง
[แก้] รายละเอียด บีเอซี 1-11 รุ่น 400
- ผู้สร้าง บริษัทบริติช แอร์คราฟท์ คอร์เปอร์เรชั่น (อังกฤษ)
- ประเภท เจ๊ตโดยสาร พิสัยบินใกล้ เจ้าหน้าที่ 2 นาย อัตราผู้โดยสาร สูงสุด 89 ที่นั่ง
- เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน รอลส์-รอยซ์ สเปย์ 2 เครื่อง 506 ให้แรงขับ 5,171 กิโลกรัม
- กางปีก 26.97 เมตร
- ยาว 28.50 เมตร
- สูง 7.47 เมตร
- พื้นที่ปีก 93.18 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า 22,493 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 39,463 กิโลกรัม
- อัตราเร็วเดินทางสูงสุด 871 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราเร็วเดินทางประหยัด 742 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 7,620 เมตร
- พิสัยบินเมื่อมีภารกรรมบรรทุกปกติ 2,300 กิโลเมตร
- พิสัยบินเมื่อเติมเชื้อเพลิงเต็มที่ 3,620 กิโลเมตร
[แก้] อ้างอิง
- อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
 |
บีเอซี 1-11 เป็นบทความเกี่ยวกับ เทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ บีเอซี 1-11 ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |
