เฉียนหลง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิเฉียนหลง (ภาษาอังกฤษ : Qianlong) (ภาษาจีน : 乾隆) (พินอิน : Qiánlóng เฉียนหลง) จักรพรรดิองค์ที่ 6 ของราชวงศ์ชิง ประสูติเมื่อ ปี ค.ศ. 1711 เดิมมีพระนามว่า หงลี่ (ภาษาจีน : 弘曆) เป็นพระโอรสในจักรพรรดิหย่งเจิ้น และเป็นพระราชนัดดาองค์โปรดของจักรพรรดิคังซี เพราะมีความเฉลียวฉลาดมาแต่ยังเด็ก จักรพรรดิเฉียนหลงขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1735 ในพระชนมายุ 25 พรรษา ในพระนาม ชิงเกาจงฮ่องเต้ ใช้ชื่อศักราชว่า เฉียนหลง
จักรพรรดิเฉียนหลงได้สร้างความเจริญมากมายให้กับประเทศจีน มีการจัดทำสารานุกรม ซื่อคู่เฉวียนซู ในปี ค.ศ. 1773 - ค.ศ. 1782 ซึ่งเป็นผลงานที่สำคัญและถือเป็นมรดกโลกที่สำคัญชิ้นหนึ่ง
รัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลงมีเรื่องราวที่เป็นสีสัน เล่าขาน เป็นตำนานต่าง ๆ มากมาย ทั้งเรื่องที่ลือกันว่าแท้ที่จริงแล้วมิได้ทรงเป็นพระโอรสของจักรพรรดิหย่งเจิ้น หรือเรื่องราวที่ชอบแปลงตนเองเป็นสามัญชนท่องเที่ยวไปในสถานที่ต่าง ๆ จนได้ฉายาว่า " จักรพรรดิเจ้าสำราญ " และเรื่องราวความรักที่มีต่อมเหสีองค์ต่าง ๆ เช่น มหเสีองค์แรกที่ชื่อ ฟูฉา ได้จากไปแต่ยังสาว เพราะตรอมใจที่จักรพรรดิเฉียนหลงแอบมีความสัมพันธ์กับเมียของขุนนาง ซึ่งเป็นพี่ชายของพระนาง และก่อนหน้านั้นพระโอรสองค์แรกก็จากไปด้วยแต่ยังเล็กเนื่องจากประชวร หรือเรื่องของนางสนมเซียงเฟย ที่เล่ากันว่ามีกลิ่นตัวที่หอมราวกับดอกไม้แม้แต่ผีเสื้อหรือแมลงก็ยังมาตอมที่ตัวนาง แต่ท้ายที่สุดก็ถูกประหารชีวิต เพราะพระพันปีหลวงไม่ทรงโปรด
จักรพรรดิเฉียนหลงมีคนสนิทที่ทรงใกล้ชิดอยู่คนหนึ่ง ชื่อ เหอเซิน ที่มักคอยเอาอกเอาใจอยู่ตลอด และมักชวนจักรพรรดิเฉียนหลงเสเพลอยู่เสมอ ๆ จักรพรรดิเฉียนหลงทรงโปรดเหอเซินมากถึงขนาดยกพระธิดาองค์หนึ่งให้เป็นคู่หมั้นของลูกชายเหอเซินตั้งแต่ยังเด็ก ทำให้เหอเซินเหิมเกริม กระทำการทุจริตต่าง ๆ นานา ยิ่งโดยเฉพาะในปลายรัชสมัยมีการจับจ่ายใช้เงินทองจำนวนมากเพื่อความสำราญของคนในพระราชวัง กล่าวว่า นี่เป็นส่วนหนึ่งของความอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ของราชวงศ์ชิงด้วย หลังจากรัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลงแล้ว
ในปี ค.ศ. 1795 ปีที่ 60 ที่ทรงครองราชย์ พระองค์ได้สละราชบัลลังค์ให้พระโอรสที่ชื่อ หย่งเยี๋ยน พระโอรสองค์ที่ 15 ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิเจี่ยชิ่ง และทรงขึ้นเป็น พระบิดาหลวง (ไท่ซั่งหวง, 太上皇帝) ด้วยทรงไม่ปราถนาที่จะครองราชย์นานเกินกว่าจักรพรรดิคังซี ผู้ทรงเป็นพระอัยกา (ปู่) ของพระองค์ แต่อำนาจที่แท้จริงยังอยู่ในจักรพรรดิเฉียนหลง และก่อนหน้านั้น ก็ทรงมีพระโอรสที่ปรีชาสามารถนามว่า หย่งฉี พระโอรสองค์ที่ 5 เจ้าชายหย่งฉีเป็นผู้ที่ปรีชาสามารถทั้งบู๋นและบู๊ แต่สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังหนุ่ม
ในปี ค.ศ. 1799 จักรพรรดิเฉียนหลงก็สวรรคต จักรพรรดิเจี่ยชิ่งจึงได้ครองราชย์อย่างแท้จริง และพระองค์ก็เริ่มกำจัดเหอเซินทันที และบังคับให้เขาฆ่าตัวตาย และหลังจากนี้จักรพรรดิองค์ต่อ ๆ มาของราชวงศ์ชิงก็ไม่มีองค์ไหนโดดเด่นหรือมีความสามารถเลย ราชวงศ์จึงอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ประเทศจีนก็ถูกต่างชาติเข้าแทรกแซงและยึดครอง แต่ในยุคสมัยที่ยาวนานกว่า 60 ปี ของพระองค์มีเรื่องราวที่เป็นสีสันเลื่องลือจนถึงปัจจุบัน มีวรรณกรรมต่าง ๆ มากมายที่บอกเล่าถึงยุคสมัยนี้ ไม่ว่าจะเป็น นิยาย, ละครโทรทัศน์ หรือ ภาพยนตร์ ที่มีการสร้างหลายต่อหลายครั้งแม้ในปัจจุบัน เช่น เรื่องที่เล่าลือกันว่า พระองค์แท้ที่จริงมิใช่พระโอรสของจักรพรรดิหย่งเจิ้น แต่เป็นบุตรชายของอำมาตย์คนหนึ่ง เมื่อพระมหเสีของจักรพรรดิหย่งเจิ้นให้ประตูกาลบุตรออกมาเป็นบุตรสาว จึงสลับลูกกันกับอำมาตย์ผู้นี้ เป็นต้น
