จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
[แก้] ลำดับกษัตริย์มอญ
Mon monarchs ruled lower Burma from 1287 to 1539 with a brief revival during 1550-53
| ชื่อในภาษามอญ |
คริสตศักราช |
พุทธศักราช |
รวมปีครองราชย์ |
ความสัมพันธ์ |
สวรรคต |
ชื่อในภาษาพม่า |
ชื่อในภาษาบาลี |
ชื่ออื่นๆ |
| วเรรู |
1287-96 |
649 |
19 |
|
ถูกปลงพระชนม์ |
|
|
ฟ้ารั่ว, มะกะโท, วรัว, วโร, วรีรุ วเรรู |
| ขุนลอ (มอญ) |
1296-1310 |
668 |
4 |
พระอนุชา |
ถูกปลงพระชนม์ |
Hkun Law |
|
Tha-na-ran-bya-keit |
| Saw U |
1310-24 |
672 |
13 |
nephew |
ถูกปลงพระชนม์ |
Saw O |
|
Theng-mhaing |
| Saw Zein |
1324-31 |
685 |
7 |
พระอนุชา |
ถูกปลงพระชนม์ |
|
|
Binga-ran-da |
| Zein Pun |
1331 |
|
|
ปราบดาภิเษก |
ถูกปลงพระชนม์ |
|
|
|
| Saw E Gan Gaung |
1331 |
|
|
|
ถูกปลงพระชนม์ |
|
|
|
| Banya E Law |
1331-48 |
692 |
18 |
พระอนุชาต่างมารดา |
|
Binnya E Law |
|
|
| พระยาอู่ |
1348-83 |
710 |
37 |
ราชบุตร |
โรคชรา |
บินเยียอู |
|
Tsheng-phyu-sheng |
| พระเจ้าราชาธิราช |
1383-1421 |
747 |
39 |
ราชโอรส |
อุบัติเหตุ |
Razadarit |
|
Binnya New |
| Banya Dhamraja |
1423-26 |
785 |
3 |
ราชโอรส |
ถูกปลงพระชนม์ |
Binnyadammayaza |
|
|
| Binnya Ram I |
1426-46 |
788 |
20 |
พระอนุชา |
|
Binnyaran |
รามราชาธิราช |
Binnya Rankit |
| Banyabarow |
1446-50 |
808 |
4 |
พระนัดดา |
|
Binnyawaru |
ชัยดิษราชาธิราช |
Banyabarvor, |
| Banya Ken Dau |
1450-53 |
812 |
3 |
พระอนุชาต่างมารดา |
|
|
ธรรมไตรโลกยนาถ |
Banya Ken, Binya Keng, Banya Kyan |
| Mawdaw |
1453 |
815 |
|
พระอนุชาต่างมารดา |
|
|
|
|
| Baña Thau |
1453-1472 |
815 |
7 |
|
สละราชสมบัติ |
Shin Sawbu |
วิหระเทวี |
| ธรรมเจดีย์ |
1472-92 |
822 |
31 |
ราชบุตรเขย |
โรคชรา |
ธัมมาเซตี |
รามาธิบดี |
Dhammazedi, Damazedi, Dhammachedi, Dhammaceti |
| Binnya Ram II |
1492-1526 |
853 |
35 |
พระโอรส |
|
Binnyaran |
|
| Takayutpi |
1526-39 |
888 |
14 |
พระโอรส |
|
Takayutpi |
|
| Smim Sawhtut |
1550 |
|
|
usurper |
ถูกปลงพระชนม์ |
Smim Sawhtut |
|
| Smim Htaw |
1551-53 |
|
2 |
usurper |
ถูกสำเร็จโทษ |
Smim Htaw |
|
[แก้] ข้อมูลอ้างอิง
[แก้] อาณาจักรพุกาม
Rulers of Bagan
| Name |
Relationship |
Reign (A.D.) |
Notes |
| Thamudarit |
|
107-152 |
founder of Bagan† |
| Pyinbya |
Son of Khelu |
846-878 |
moved capital from Tampawadi (modern Pwasaw) to Bagan |
| Anawratha |
Son of Kunsaw Kyaunghpyu |
1044-1077 |
founder of Bagan and the First Burmese Empire† |
| Sawlu |
Son |
1077-1084 |
|
| Kyanzittha |
Brother |
1084-1113 |
|
| Alaungsithu |
Grandson |
1113-1167 |
1113-1160(?) |
| Narathu |
Son |
1167-1170 |
1160-1165(?), aka Kala-gya Min ( king fallen by Indians) |
| Naratheinkha |
Son |
1170-1173 |
|
| Narapatisithu |
Brother |
1174-1211 |
|
| Htilominlo |
Son |
1211-1234 |
aka Nandaungmya (one who often asked for the throne) |
| Kyaswa |
Son |
1234-1250 |
|
| Uzana |
Son |
1250-1255 |
|
| Narathihapati |
Son |
1255-1287 |
lost the kingdom to the Mongols and known as Tayoke Pyay Min (king who fled from the Chinese) to posterity |
| Kyawswa |
Son |
1287-1298 |
|
| Sawhnit |
Son |
1298-1325 |
|
| Sawmunnit |
Son |
1325-1369 |
|
† Although Anawratha is accounted for the founding of Bagan, Thamudarit is the listed as the "traditional" founder of Bagan in The Glass Palace Chronicle (Hmannan Yazawin).
en:Pagan Kingdom
The rulers of the Konbaung Dynasty styled themselves as Min, or King.
| No |
ชื่อไทย |
ชื่อภาษาอังกฤษ |
การสืบสันตติวงศ์ |
Reign |
Notes |
| 1 |
พระเจ้าอลองพญา |
Alaungpaya |
village chief |
พ.ศ. 2295-พ.ศ. 2303 |
founder of the dynasty and the Third Burmese Empire, invaded Ayutthaya |
| 2 |
พระเจ้ามังลอก (นองดอคยี) |
Naungdawgyi |
son |
พ.ศ. 2303-2306 |
|
| 3 |
พระเจ้ามังระ (สินพยุฉิ่น) |
Hsinbyushin |
brother |
พ.ศ. 2306-1776 |
invaded and sacked Ayutthaya, invaded Chiang Mai and Laos, invaded Manipur, successfully repulsed 4 Chinese invasions |
| 4 |
พระเจ้าจิงกูจา (จิงกู)* |
Singu Min |
son |
1776-1781 |
|
| 5 |
พระเจ้ามองหม่อง |
Phaungkaza Maung Maung |
cousin (son of Naungdawgyi) |
1781 |
the shortest reign in history of just over one week |
| 6 |
พระเจ้าปดุง (โบดอพญา) |
Bodawpaya |
uncle (son of Alaungpaya) |
1781-1819 |
invaded and annexed Arakan, invaded Ayutthaya |
| 7 |
พระเจ้าจักกายแมง (บาจีดอ) |
Bagyidaw |
son |
1819-1837 |
led the armies to Arakan as crown prince, invaded Assam and Manipur, defeated in the First Anglo-Burmese War |
| 8 |
พระเจ้าสาราวดี* |
Tharrawaddy Min |
brother |
1837-1846 |
|
| 9 |
พระเจ้าพุกาม* |
Pagan Min |
son |
1846-1852 |
overthrown by Mindon after his defeat in the Second Anglo-Burmese War |
| 10 |
พระเจ้ามินดง* |
Mindon Min |
brother |
1853-1878 |
sued for peace with the British; had a very narrow escape in a palace rebellion by two of his sons but his brother Crown Prince Ka Naung was killed |
| 11 |
พระเจ้าสีป่อ (ธีบอ)* |
Thibaw Min |
son |
1878-1885 |
the last king of Burma, forced to abdicate and exiled to India after his defeat in the Third Anglo-Burmese War |
*These kings retained as their titles the names of the towns they were given to "eat" or become the lord of as royal princes. Also note that Naungdawgyi was the eldest brother of Hsinbyushin and Bodawpaya who was the grandfather of Mindon, Bagyidaw being Mindon's elder uncle. They were known by these names to posterity, although the formal titles at their coronation by custom ran to some length in Pali; Mintayagyi paya was the equivalent of Your/His Majesty..
en:Konbaung dynasty
