Pierre Laval
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Pierre Laval (28 Junie 1883 - 15 Oktober 1945) was 'n Franse politikus en Eerste Minister van Frankryk in die Vichy Frankryk regering.
Gebore in Châteldon en nadat hy sy graad ontvang het, het hy gewerk as 'n advokaat, in Parys vanaf 1907. As 'n sosialis, was hy verkies tot die Chambre des députés as 'n lid van SFIO in 1903. Hy het nie gedien in die Eerste Wêreldoorlog nie, maar gedurende hierdie tydperk het sy politieke mening verander en hy het meer na regs beweeg. Hy het die eerste na-oorlogse verkiesing verloor, en het burgemeester geword van Aubervillers in 1924 en die linkse Sosialistiese Party verlaat. Hy is verkies tot die Franse Senaat in 1927.
As 'n prominente figuur in 1930 se regering, was hy gereeld in die kabinet en was Eerste Minister vanaf 27 Januarie 1931 tot 6 Februarie 1932 (opvolger van André Tardieu) en weer vanaf 7 Junie 1935. Gedurende sy tweede keer as Eerste Minister in Oktober 1935, saam met die Britse buitelansde minister, Samuel Hoare, het hy 'n oplossing voorgestel vir die Abessinië-krisis. Nadat die realpolitik Hoare-Laval Verdrag in die pers gekom het, was Laval geforseer om te bedank op 22 Januarie 1936.
Pierre Laval was TIME magazine se 1931 Man van die Jaar.
Die oorwinning van die Front Populaire in 1936 het beteken dat Laval weer terug gekeer het in besigheid, en na die Duitse besetting was sy media uitsprake deels verantwoordelik vir die val van die bestaande regering, en die ondersteuning van die nuwe regering van Philippe Pétain. Op 12 Julie 1940 het Laval vise-premier geword.
Laval was pro-Nazi, en sy uitsprake vir 'n Frans-Duitse militêre alliansie het daartoe gelei dat hy afgedank is uit die regering en gearesteer is op 13 Desember, 1940. Die Duitse ambassadeur in Frankryk, Otto Abetz, het hom laat bevry en geskuif na Parys. Hy is beseer in 'n sluipmoordpoging op 27 Augustus 1941, maar het herstel en was weer opgeneem in die Vichy-regering op 18 April 1942, en word hierdie keer self Eerste Minister en volg Admiraal François Darlan op as die leidende figuur in die regering na Pétain. Laval was grootliks geblameer vir die toenemende anti-Joodse aktiwiteite en ook die besluit om Franse werkers na Duitsland te stuur deur la relève en later die Service du Travail Obligatoire. Die stigting van die Vichy Milice, die oorlogtyd se polisie, in Januarie 1943 word ook aan hom toegeskryf.
Na die Geallieerde inval van Frankryk het die regering geskuif vanaf Vichy na Belfort en daarna na Duitsland Sigmaringen in Augustus 1944. In Mei 1945 het Laval gevlug. Hy is gevange gehou in Oostenryk en oorgehandig aan die VSA magte. Op Julie 30 1945 was hy oorgehandig aan die nuwe Franse regering. Aangekla van samewerking (dws hoogveraad) en die breek van staatssekuriteit was hy verhoor en tot dood veroordeel. Na 'n mislukte poging van selfmoord was hy om die lewe gebring deur 'n vuurpeloton by die Fresnes-gevangenis, naby Parys.
| Voorganger: Théodore Steeg 1930-1931 |
Eerste Ministers van Frankryk 1931-1932 |
Opgevolg deur: André Tardieu 1932 |
| Voorganger: Fernand Bouisson 1935 |
Eerste Ministers van Frankryk 1935-1936 |
Opgevolg deur: Albert Sarraut 1936 |
| Voorganger: Philippe Pétain 1940-1942 |
Eerste Ministers van Frankryk 1942-1944 |
Opgevolg deur: Charles de Gaulle 1944-1946 |
