Giosuè Carducci
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
| Giosuè Carducci | |
|---|---|
 |
|
| rođen: | 27. juli, 1835. Pietrasanta, Italija |
| preminuo: | 16. februar, 1907. Bologna, Italija |
Giosuè Carducci (Val di Castello pokraj Luce, 27. juli 1835. - Bologna, 16. februar 1907.), talijanski pjesnik
U mladosti republikanac, a poslije monarhist Carducci je osnovao neoklasicistički književni pokret, koji poezijom reagira na romantizam svojega doba. U njemu se osjeća historijsko-patriotska tendencija te parnasovski odraz i veza sa suvremenim evropskim strujanjima. Poeziji, koja mu 1906. donosi Nobelovu nagradu za književnost, najviše je dao zbirkom "Novi stihovi". Poznat je i kao kritičar i prozni pisac.
[uredi] Djela
- Rime (1857)
- Juvenilia (1857)
- Inno a Satana (1865)
- Levia Gravia (1868)
- Studi letterati (1874)
- Bozetti critici e discorsi letterari (1876)
- Odi Barbare (1877)
- Giambi ed epodi (1882)
- Ça ira (1883)
|
1901: Prudhomme | 1902: Mommsen | 1903: Bjørnson | 1904: F.Mistral, Echegaray | 1905: Sienkiewicz | 1906: Carducci | 1907: Kipling | 1908: Eucken | 1909: Lagerlöf | 1910: Heyse | 1911: Maeterlinck | 1912: Hauptmann | 1913: Tagore | 1915: Rolland | 1916: Heidenstam | 1917: Gjellerup, Pontoppidan | 1919: Spitteler | 1920: Hamsun | 1921: France | 1922: Benavente | 1923: Yeats | 1924: Reymont | 1925: Shaw |
