Ερμητική φιλολογία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Με τον όρο ερμητική φιλολογία χαρακτηρίζονται τα 18 ελληνικά συγγράμματα, γνωστά με τον τίτλο Ερμού του Τρισμέγιστου ή στη λατινική Corpus Hermeticum, ήτοι του «Μεγάλου Θωδ», που συντάχθηκαν περί τον 3ο και 4ο μ.Χ. αιώνα, βασιζόμενα όμως σε ιδέες πολύ προγενέστερες.
Τα παραπάνω συγγράμματα αποτελούν ένα μίγμα θρησκευτικής μυστικοπάθειας ακόμη και πλατωνικής αλλά προπάντων νεοπυθαγορείου φιλοσοφίας οι οποίες απαντώνται στις αρχές των Γνωστικών και οι οποίες φαίνεται πως επέδρασαν γενικά στη χριστιανική γραμματεία. Ακόμα αν και φαίνονται αυτά ανεξάρτητα μεταξύ τους φαίνονται να ανήκουν σε διάφορα θεολογικά συστήματα με βασική όμως αρχή το "ενιαίο της ύλης" και με την διεργασία της ανάλυσης την απόλυτη γνώση του παντός.
Τα κείμενα αυτά εκδόθηκαν για πρώτη φορά από τον Μάρσιλο Φίσεν με τον τίτλο Mercurii Trismegisti liber de postestate et sapientia Dei 1471, φέρονται δε στην έκδοση υπό του Τυρνέβ (Παρίσι) ελληνική έκδοσή τους 1554 με τους τίτλους Ποιμάνδρης, Όροι Ασκληπιού προς Άμμωνα βασιλέα Προς Ασκληπιό και Προς τον εαυτού υιόν Τατ λόγοι.
