Ηλεκτρομαγνητισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ηλεκρομαγνητισμός είναι ο τομέας της φυσικής που μελετά τα φαινόμενα που απορρέουν από το ηλεκτρικό φορτίο των σωματιδίων και από την αλληλεπίδραση ηλεκτρικών με μαγνητικών πεδίων. Οι νόμοι του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού ενοποιήθηκαν από τον Μάξουελ (Maxwell) σε μία θεωρία που μπορεί να συνοψισθεί στις τέσσερις περίφημες εξισώσεις του:

$\overrightarrow \nabla \cdot \overrightarrow E = \frac{1}{\epsilon_0}\rho$

$\overrightarrow \nabla \times \overrightarrow E = - \frac{{\partial \overrightarrow B }}{{\partial t}}$

$\overrightarrow \nabla \cdot \overrightarrow {\rm B} = 0$

$\overrightarrow \nabla \times \overrightarrow B = \mu_0 \overrightarrow J + \mu_0 \epsilon_0 \frac{{\partial \overrightarrow E }}{{\partial t}}$

Στην ειδική περίπτωση μη χρονικής μεταβολής (στατικά πεδία) οι παραπάνω εξισώσεις μπορούν να απλοποιηθούν στις :

$\overrightarrow \nabla \cdot \overrightarrow E = \frac{1}{\epsilon_0}\rho$

$\overrightarrow \nabla \times \overrightarrow E = \overrightarrow 0$

$\overrightarrow \nabla \cdot \overrightarrow {\rm B} = 0$

$\overrightarrow \nabla \times \overrightarrow B = \mu_0 \overrightarrow J$

Οι δύο πρώτες απευθύνονται στο ηλεκτροστατικό πεδίο,δηλαδή στο ηλεκτρικό πεδίο που δημιουργείται από ακίνητα ηλεκτρικά φορτία, ενώ οι δύο τελευταίες στο μαγνητοστατικό πεδίο.

Πειραματικά έχει αποδειχθεί πως ένα κινούμενο ηλεκτρόνιο σε αγωγό, δημιουργεί πεδίο γύρω του τέτοιο ώστε, να έχει τη δυνατότητα αυτό το πεδίο να έλκει (ετερώνυμα) ή να απωθεί (ομώνυμα) φορτία.