Ιουστίνος ο Μάρτυρας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, γνωστός και ως Ιουστίνος Καισαρείας (100-165) ήταν Χριστιανός απολογητής του δεύτερου αιώνα μ.Χ. Τα έργα του αντιπροσωπεύουν τις αρχαιότερες σωζόμενες Χριστιανικές απολογίες αξιόλογου μεγέθους.
Γεννήθηκε στη Φλαβία Νεάπολη της Παλαιστίνης στις αρχές του 2ου μ.X. αιώνα. Γιος Ελλήνων ειδωλολατρών, έλαβε ευρεία θεολογική και φιλοσοφική μόρφωση. Από ένα γέροντα διδάχτηκε το Χριστιανισμό, τον οποίο και ασπάστηκε. Όταν πήγε στη Ρώμη, παρέδωσε στον τότε αυτοκράτορα Αντωνίνο Πίο απολογία της Χριστιανικής του πίστης.
Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας κατά καιρούς εξέφρασε απόψεις προ-χιλιαστικές. Συζητώντας αυτές τις απόψεις του στο έργο του "Διάλογος με τον Εβραίο Τρύφωνα" στο κεφ. 110, παρατήρησε ότι αυτές δεν ήταν απαραίτητες στους Χριστιανούς:
"Παραδέχτηκα προηγουμένως ότι εγώ και πολλοί άλλοι είμαστε αυτής της γνώμης, και (πιστεύω) ότι κάτι τέτοιο θα λάβει χώρα, όπως βέβαια γνωρίζεις. Αλλά από την άλλη, σου κοινοποίησα ότι πολλοί που ανήκουν στην αγνή κι ευσεβή πίστη, και είναι αληθινοί Χριστιανοί, σκέφτονται αλλιώς".[1]
Σε γενικές γραμμές οι απόψεις του Ιουστίνου που διαφαίνονται στο έργο είχαν ως εξής: Οι χιλιαστικές δοξασίες υιοθετούνται από πολλούς Χριστιανούς, αλλά όχι από όλους. Το επίκεντρο της βασιλείας θα είναι η ανανεωμένη Ιερουσαλήμ. Οι άνθρωποι θα ζοούν για πολλά χρόνια και θα κάνουν παιδιά. Τα ζώα θα ζουν ειρηνικά μεταξύ τους, και με τους ανθρώπους. Η γονιμότητα της γης θα είναι αξιοθαύμαστη.[1]
Ο Ιουστίνος συνελήφθη για τη χριστιανική του πίστη και, αφού βασανίστηκε, αποκεφαλίστηκε το 165 μ.Χ. Εκτός απο θεολογικό, είχε επιτελέσει και ποιμαντικό έργο.
Θεωρείται και εορτάζεται ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
