Aleksandr Postnikov
El Vikipedio
Aleksandr' Alekse'jeviĉ PO'STNIKOV ruso, kapitano de Rusa Gvardio (1880-1925). Fama rusa esperantisto, energia propagandisto de Esperanto. En 1909 li fondis Ruslandan Ligon Esperantan, revivigis la gazeton „Ruslanda Esperantisto“. Aranĝis kaj okazigis la unuan Rusian Kongreson de Esperantistoj en 1910 en Peterburgo.
Aristokrato, kavaliro de multaj ordenoj pro partopreno en 28 bataloj dum la Japana Milito, Postnikov estis brila kaj neordinara persono en la Rusia Esperano-movado en la komenco de la 20-a jarcento, sed dum multaj jardekoj tiun nomon kovris la kurteno de prisilentado. Li uzus Esperanton „ankaŭ por la malhonora kontraŭregna agado“ (laŭ esprimo de Ŝirjaev) kaj tio kaŭzis al la plua Esperanto-movado en Rusio tre senteblan ekbaton. En 1911 li estis arestata kaj akuzata pri spionado. La 26-an de aŭgusto 1911 la Juĝistaro de Peterburga Milit-Distrikta Juĝejo deklaris la verdikton. A. Postnikov estis senigita de ĉiuj rangoj, ordenoj, surbrusta akademia signo, posedrajtoj kaj kondamnita al 8-jara bagnado. La Ligo kun siaj filioj estis fermata de la registaro.
Enhavo |
[redaktu] Biografio
Aleksandr Postnikov naskiĝis la 23-an de julio 1880 en Kovno en nobela familio. La familio de Alekse'j Postnikov (lia patro), ekskolonelo estis granda: Aleksandr havis kvar fratojn kaj fratinojn (Rigardu Feodor Postnikov). La patro, dizirante vidi siajn filojn heredantoj de militista dinastio, sendis ilin, unu post alia, en Pskovan Kadetan lernejon. Aleksandr finis tiun en 1897, poste finis la Militan Altlernejon en Pavlovsk, apud Sankt-Peterburgo en 1899. La signojunkro Postnikov elstaris ne nur pro sukcesa studado de artileria merito, sed ankaŭ pro perfekta posedo de fremdaj lingvoj kaj pro verkado de patriotismaj poemoj. Post finstudo Aleksandr militservis en Transkaŭkazio. En 1900 li trafis la Unuan Orient-Siberian Artilerian brigadon kaj partoprenis la Ĥinujan militiron, enterprenitan de internaciaj trupoj por subpremi la "Bokseran" ribelon.
En 1903 A. Postnikov sukcesis pasi selekton por studentiĝi en la Akademio de la Ĉafŝtabo Pro sukcesa studado A. Postnikov estis honorigita per la surbrusta signo de la Akademio. Krom studado, li ekde marto 1904 ĝis septembro 1905 partoprenis la Rus-Japanan militon Dum tiu milito la subleŭtenanto Postnikov partoprenis 27 batalojn kaj kelkfoje ricevis honorigon de la registaro. En la aĝo de 25 jaroj li ricevas la rangon de stab-kapitano.
Post reveno en Sankt-Peterburgon, A. Postnikov provizore estas roton de la Preobraĵenskij regimento ĝis oktobro 1909. De tie li foriras al rezervo.
[redaktu] Esperanta agado
La E-agadon de A. Postnikov ni povas sekvi ekde 1907. Li laboris tre aktive, multe vojaĝis, propagandis Esperanton en Volga regiono kaj ĉe la bordo de la Nigra maro.
En 1908 dank' al unuiĝo de la Peterburgaj societoj " Espero" kaj " Esperanto" estis fondita la Ruslanda Ligo Esperantista (RLE) Kiel pezidanto de tiu ligo estis elektita A. Postnikov. Aleksandro ankaŭ revivigis la revuon "Ruslanda Esperantisto", farinte ĝin oficiala organo de RLE. En 1909 li reprezentis Ruslandon en la V-a Tutmonda Kongreso de Esperanto (Barcelono, Hispanio).
En 1910, A. Postnikov aranĝis la unuan Rusian Kongreson de Esperantistoj, kiuj kunigis diversajn societojn de Rusujo. En la kongreso partoprenis ankaŭ doktoro L. L. Zamenhof. A. Postnikov opiniis, ke por disvastigo de Esperanto tre gravas ricevi subtenon de la regnestro. Li tiurilate atingis kelkajn gravajn sukcesojn: li ricevis dankleteron de la imperiestrino Aleksandra Fjodorovna Romanova pro la donaco (lernolibroj kaj vortaroj de Esperanto), kiun li faris al la grandprincino Olga Nikolajevna; en majo Postnikov aranĝis la decidon de la Ministerio de Komerco kaj Industrio pri sendado de oficiala reprezentanto de la Minesterio al la VI-a Tutmonda kongreso (Vaŝington).
En 1910 Aleksandr POSTNIKOV ankaŭ fondis la "Universalan Ligon". Dum la Vaŝingtona kongreso okazigis unuan kunvenon de ĝi.
[redaktu] Posta sorto
Subite, 28-an de marto 1911 li estis arestata. Post la aresto de la prezidanto de RLE en Peterburgo okazis traserĉoj en la loĝejoj de multaj esperantistoj. Aleksandr POSTNIKOV estis akuzata pri spionado, ĉar en unu el bankoj oni trovis 200-rublan kvitancon kaj konstatis, ke tiun sumon pagis eksterlanda agento.
La 26-an de aŭgusto la Juĝistaro de Peterburga Milit-Distrikta Juĝejo deklaris la verdikton. A. Postnikov estis senigita de ĉiuj rangoj, ordenoj, surbrusta akademia signo, posedrajtoj kaj kondamnita al 8-jara bagnado.
Ruslanda Esperanto-movado tuj distanciĝis de A. Postnikov, nomante lin "hazarda persono en la movado". Sed RLE estis malfermita.
Aleksandr POSTNIKOV estis liberigita aprile 1917 pro Februara revolucio. Li estis amnestiita kiel politika ekzilito.
Post reveno al Petrogrado oni al Postnikov reatribuis la kapitanan rangon, poste en la sama jaro li ricevis la rangon de kolonelo de Ĉefstabo.
En decembro 1917, Postnikov okupiĝis pri socia agado: li estis elektita de la Ligo de Socialistoj-Universalistoj kiel membro de Petrograda Soveto. En 1919 li havis postenon de stabestro en la Stabo pri defendo de fervojoj kaj poste -- ĉefo de la stabo de interna gardo.
Junie 1919 Postnikov estis arestita, kaŭze ke li estas "blankgvardiano kaj nefidinda persono". Poste li estis liberigita kaj denove oficis, sed decembre oni denove arestis lin, akuzis pri "kontraŭrevolucia agado" kaj restis en koncentrejon. La Centra Plenumkomitato nuligis la juĝverdikton en oktobro 1920. Postnikov estis liberigita kaj ĝis novembro 1921 instruis militarton en la kursoj por militistaj gvidantoj en Mogiljov. En novembro 1921, A. Postnikov estis denove arestita. Oni suspektis lin pri spionado kaj kondamnis al 2 jaroj da ekzilo en koncentrejo, sed subite oni nuligis la verdikton kaj en majo 1922 li estis liberigita. Ĝis oktobro 1924 A. Postnikov instruis strategion diversloke. En oktobro 1924 li restis sen laboro. En la fino de marto 1925 estis arestitaj multaj membroj de la Ligo de Socialistoj-Universalistoj; inter ili ankaŭ la prezidanto de la Ligo, Aleksandr Postnikov. Oni opiniis la Ligon kontraŭrevolucia organizaĵo. La juĝproceso kontraŭ la membroj de la Ligo okazis la 19-an de junio 1925.
Edzino de Postnikov, estinte sekretario de la Ligo de Socialistoj-Universalistoj, estis kondamnita al 3-jara ekzilo en koncentrejo. La similajn verdiktojn ricevis aliaj socialistoj. Nur unu persono estis kondamnita al pafekzekuto. Tiu persono estis Aleksandro Postnikov. La saman nokton la verdikto estis plenumita.
Ĉiuj kondamnitoj de la juĝproceso estis rehabilititaj nur en 1993.
[redaktu] Fontoj
- En batalo por SEU, Ernest Drezen, La Ondo de Esperanto, 199?
- Aleksandr Postnikov, Igorj Simonov La Ondo de Esperanto, 1995
- Anatolo Sidorov "A. A. Postnikov: vivo kaj agado de rusa oficiro"
- Ankoraŭfoje pri Aleksandr Postnikov, Anatolij Sidorov, La Ondo de Esperanto, 2000
- Mikaelo Bronŝtejn "Dek tagoj de kapitano Postnikov" (originala historia romano en Esperanto pri eventoj en Rusia Esperantujo antaŭ cento da jaroj (2004). ISBN 5-86038-027-5.
