Olimpika flamo
El Vikipedio
La Olimpika torĉo kaj la Olimpika flamo (aŭ fajro) estas simboloj de paco kaj amikeco inter la popoloj. La olimpika torĉo estas ekflamigita monatojn antaŭ la komenco de la olimpiaj ludoj, en kadro de ceremonio, ĉe la ruinoj de Heratemplo de Olympia-monto, Grekio per sunaj radioj, kiujn fokusas parabola spegulo. Tie oni transdonas la olimpikan torĉon al la unua troĉoportanto, kiu komencas la trorĉoporton de la Olimpika flamo al okazejo de la olimpikoj.
Oni ĝenerale portas la torĉon perpiede, kurante sed kelkfoje per veturiloj (inter kontinentoj). La flamo devas atingi la okazejon je la solena malfermo. La lasta kuranto ofte simbolas ion, li/ŝi estas gravulo por la organizanta lando kaj ŝi/li ekbruliags en la stadiono la olimpikan flamon en la granda plado. Ĝiskiam la olimpika fajro brulas, la homoj devas ĉesigi ĉiun disputon, malamikecon. La olimpika fajro estas estingata dum la fina ceremonio.
[redaktu] Historio
Ĉe la antikvaj olimpikoj oni ne bruligis flamon, la unua olimpika fajro aperis dum la Someraj olimpikoj de 1928 en Amsterdam. Tiam ne estis torĉokuro.
Post la ideo de Carl Diem, oni organizis la unuan torĉoporton je la Someraj olimpikoj 1936 en Berlin. Ekde tiam, la torĉoporto kaj ekflamigo iĝis ceremonia parto de ĉiu somera olimpiko. La ekflamigo de la olimpika fajro ĉe la Vintra olimpiko okazis unuafoje en 1952.
