زبانهای اورالی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اورالی نام یکی از خانوادههای زبانی در جهان است.
کسانی که در اصل به زبان اورالیِ آغازین سخن میگفتند، بین 7 تا 10 هزار سال پیش در کوههای اورال در کنار سیبری ساکن بودند. این افراد، 1500 سال پیش به سوی اروپا مهاجرت کردند. نخستین تیره زبانی که از زبان مادر جدا شده بود، زبان سَمویـِدی بود. البته گسترش زبانها ی این خانواده پیش از مهاجرت آنها به اروپا آغاز شده بود. برای نمونه، زبانهای اوگری، حدود 3000 سال پیش، از زبانهای فینی جدا شدند. زیرخانوادههای زبانهای اورالی را درپی مشاهده میکنید:
فهرست مندرجات |
[ویرایش] سَمویـِدی[1]
- الف) سمویدی شمالی، شامل نِنِتس که در واپسین منطقه از شمالِ شرقی از بخش اروپاییِ روسیه استفاده میشود، اِنِتس که مردم شمال سیبری آن را بکار میبرند، و ناگاسان که آنهم در شمال سیبری و بویژه در منطقهٔ تایمیر استفاده میشود.
- ب) سمویدی جنوبی، شامل زبان سِلکوپ است که ساکنان مناطق میانِ رودهای اُب و یـِنیسِی در سیبری بدان سخن میگویند. سلکوپ تنها زبان باقی مانده از شاخهٔ سمویدی جنوبی است.
[ویرایش] اوگری[2]
شاملِ زبان مجاری که زبان رسمی مجارستان است، و زبانهای خانتی (یا اُستیاک) و مانسی (یا وگول) که در غرب سیبری، در کنار رود اُب از آنها استفاده میشود. بر سر اینکه آیا این دو زبان اخیر را باید با زبان مجاری در یک گروه قرار داد یا نه، میان زبانشناسان اختلاف وجود دارد. به دو زبانِ یادشده، اُب- اوگری هم میگویند.
[ویرایش] فینی[3]
- الف) پرمی [4]شامل کومی (یا زیریان)، کومی پرمیاک، و اودمورت (یا وودیاک) که در شرق بخشهای اروپاییِ روسیه استفاده میشوند.
- ب) ولگایی شامل زبانهای مردوین و ماری که از هر دو در پیرامون بخشهای غربی و میانی رود ولگا استفاده میشود. زبان مردوین دو گویشِ متفاوت دارد: ارزیا و موکشا.
- پ) سامی[5] (این شاخه و زبان را با خانوادهٔ زبانهای سامی اشتباه نگیرید). گروهی از مردم شمال اسکاندیناوی و شمال غربی روسیه به این زبان سخن میگویند.
- ت) بالتوفینی[6] شامل زبان فنلاندی که در فنلاند از آن استفاده میشود و عدهٔ کمی در روسیه و استونی هم بدان سخن میگویند؛ و نیز زبان استونیایی که در استونی بکار میرود. زبانهای دیگری نیز در این شاخه وجود دارند که افراد بسیار کمی بدانها سخن میگویند. از آنجمله میتوان به لیوونی[7] اشاره کرد که عده کمی در لتونی بدان سخن میگویند (فراموش نکنید که زبان رسمی لتونی، لتونیایی است) و یا به زبانهای کارلی، وپس، اینگری و ووتیک که همگی در بخشهایی از شمال غربی روسیه استفاده میشوند. شاخههای دیگر از زیرخانوادهٔ فینی، از شاخهٔ بالتوفینی جداشده اند.
زبانهای اورالی، پسوندهای بسیاری دارند. زبان فنلاندی 14 حالت اسمی و مجاری 17 حالت اسمی دارد. این تعداد در سامی 6، و در خانتی تنها سه عدد است! فعل در زبان مردوین شکلهای پیچیدهای دارد؛ این شکلها با چهار زمان و هفت وجه، برای فاعل و مفعول فرق میکنند.
در زبانهای فنلاندی، استونیایی، مجاری، و کومی، فشار یا تکیه بر روی نخستین بخش «هجا) از واژه است. احتمالاً این ویژگی در زبان اورالیِ آغازین نیز وجود داشته. در زبانِ نگاناسان از زیرخانوادهٔ سموید، ویژگی تکیه گذاری بر پایهٔ ”پاره- هجا- شماری“ وجود دارد. به اینگونه تکیهها در انگلیسی، stress mora-counting میگویند. در زبان یادشده، در حالتی که هر واکه کوتاه، ”یک واحد“ و هر واکهٔ بلند، ”دو واحد“ شمرده شود، تکیهٔ واژهها بر روی ”واحدِ“ سوم از آخر قرار میگیرد. همخوانی واکهای در زبانهای اورالی نیز وجود دارد. برای نمونه، در زبان فنلاندی، talo یعنی خانه و talosa یعنی درونِ خانه؛ در همین زبان، kynä یعنی خودکار، اما sa در هنگام افزوده شدن بر واژهٔ خودکار و ساختن عبارتِ درون خانه، بشکلِ kynässä در میآید. یعنی هماهنگی واکهای بوجود میآید. این ویژگی در زبان مجاری و دیگر زبانهای اورالی نیز به چشم میخورد. همچون بسیاری زبانهای دیگر، در زبانهای این خانواده نیز همگونسازی یا ابدال (assimilation) دیده میشود. گفتیم که تالو در زبان فنلاندی یعنی خانه؛ اکنون میخواهیم hen را بدان بیافزاییم تا عبارت ”درون خانه“ بدست آید:
Talo + hen = taloon. اکنون میخواهیم بگوییم ”درون خانه ها“: Talo + i + hen = taloihin
زبانشناسان در گذشته، زبانهای اورالی را با زبانهای آلتای در یک گروه بسیار بزرگ قرار میدادند. امروزه زبانشناسان بر این باورند که مدارک زیادی مبنی بر همریشه بودن این دو خانواده وجود ندارد. زبان یوکاغیر[8] که تعداد کسانی که بدان سخن میگویند بسیار انک اند و در شرق سیبری زندگی میکنند، از نوعی تصویرنگاری مربوط به دوران پیش- الفبایی برای نوشتن استفاده میکنند. گروهی از زبانشناسان، این زبان را یک زیرخانوادهٔ مستقل میدانند. امروزه بیش از 20 میلیون نفر به زبانهای اورالی سخن میگویند.