زبان دوم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان دوم، در علومی که به بررسی فرایند یادگیری زبان می پردازند، به زبانی اطلاق می‌شود که «شخص پس از یادگیری زبان اول در دوران بزرگسالی می آموزد.»

از نظر عصب‌شناسی قسمتی از مغز که مسوول یادگیری و کنترل مهارت‌های زبان دوم است با قسمتی که به پردازش زبان‌های یاد گرفته شده در کودکی می پردازد متفاوت است.

[ویرایش] جستارهای وابسته

1. زبان اول
2. زبان مادری
3. مغز