صد سال تنهایی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
گابریل گارسیا مارکز در رمان صد سال تنهایی به شرح زندگی شش نسل خانواده بوئندیا میپردازد که نسل اول آنها در دهکدهای به نام ماکوندو ساکن میشود. داستان از زبان سوم شخص حکایت میشود. سبک این رمان رئالیسم جادویی است. این کتاب چندین بار توسط مترجمان گوناگون به فارسی ترجمه شدهاست که معروفترین آنها ترجمه بهمن فرزانه است، که البته از روی نسخه اسپانیولی (زبان اصلی) آن نیست.
[ویرایش] منبع
* صد سال تنهایی- گابریل گارسیا مارکز- ترجمه بهمن فرزانه- انتشارات امیر کبیر- چاپ چهارم- ۱۳۵۷- تهران.