غيرت بستكى
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمد علی غیرت (۱۳۰۱-۱۳۷۲) فرزند محمد حسن، از شعراء معروف منطقه شهرستان بستک هرمزگان در جنوب ایران بود. نام کامل وی: (محمد علی بن محمد حسن بن مصطفی خان بستکی )، متخلص به «غیرت بستکی».
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی
غیرت بستکی در سال ۱۳۰۱ خورشیدی در خانواده‌ای از اهل علم و قلم در قصبهٔ بستک پا به عرصه وجود نهاد. تعالیم خود نزد پدر و در مکتبخانه‌های محلی آن روزگار آغاز نموده و به فراگرفتن قرآن و حدیث و ادبیات فارسی و عربی پرداخت. «غیرت» اولین شعرش را در چهارده سالگی تحت عنوان «حُب آل عبا» سروده‌است. غیرت بستکی از سرسوز و درد و عشق شعر گفته‌است. قالب شعرش مثنوی ، غزل ، قصیده ، قطعه و دوبیتی بود و به زبان فارسی و گویش بستکی سروده‌است.
[ویرایش] سفر به بحرین
شاعر در سال ۱۳۲۴ خورشیدی سفری به کشور بحرین داشته‌است که مدت پنج سال درآنجا مانگار می‌شود. سپس در سال ۱۳۲۹ خورشیدی دوباره به زادگاهش بستک باز می‌گردد. او سالهای آخر عمر را در بستک به عبادت وسرودن شعر گذراند.
[ویرایش] وفات
محمد علی غیرت بستکی ، شاعر معروف در روز جمعه چهارم تیرماه ۱۳۷۲ خورشیدی برابر با چهارم محرم الحرام ۱۴۱۴ قمری در بستک درگذشت و در همانجا دفن گردید.
[ویرایش] نمونهٔ اشعار
| جـمـال عــالــم‌آرای تــوای مـهـتـاب زیـبـایـی | دگرگون ساخت رسم عشق و آئین شکیبایی | |
| ندیدم هرکجا رفتم چو «بستک» جلگه‌ای زیبا | بـه چشم عـاشـق مجنون چه زیباتـر ز لیلایی | |
| شـکوه کـوه گاه‌بست و جـمال قلعـه گـچ بین | تـمام دره و دشتش صـفابـخش و تـماشایـی | |
| ز کوه هرمزان چــون مـاه بـدر آیـد بـرون بـنگـر | کند «بستک» سراسر غرق در دریای زیبایی | |
| خدایا «بستک» اندر امـن و ایمان دار معمـورش | نــدارم بـهـتـر از ایـمـان و آسـایـش تـمـنـایـی | |
| بسان «غیرت بستک» قـلم آهسته‌تر گـردان | تـورا یـارا کجـا باشـد کـه مـاه و خـور بیارایـی |
[ویرایش] منبع
- حبیبی ، احمد ، (دیوان غیرت بستکی ) ، ناشر: موسسهٔ فرهنگی همسایه :چاپ اول، سال انتشار زمستان ۱۳۷۶ خورشیدی.
