قوبلای‌خان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کوبلای‌خان (متولد: ۲۳ سپتامبر ۱۲۱۵؛ درگذشت: ۱۸ فوریه ۱۲۹۴در پکن)، یکی از نوادگان چنگیزخان بود، که بین سالهای ۱۲۶۰ تا ۱۲۹۴ حکومت کرد و به این ترتیب، پنجمین خانِ بزرگ امپراتوری مغول بود. پس از تقسیم امپراتوری، کوبلای چین (و به این ترتیب لقب خان بزرگ) را از آن خود کرد و سلسله یوان را سال ۱۲۷۱ در این کشور تاسیس نهاد. او پسر تولی‌خان و برادرِ بزرگ هولاکو می‌باشد، که در ایران حکومت می‌کرد.
از وقایع مهم این امپراتور، دو لشکرکشی ناموفق دریایی به سوی ژاپن بود، که در هردو لشکرکشی، طوفان نابه‌هنگام (که ژاپنی‌ها از آن به عنوان معجزه یاد می‌کنند) باعث عقب‌نشینی و شکست نیروی دریایی مغولها به سوی چین شد.
در زمان کوبلای‌خان نیز، سفرنامه‌نویس مشهور ایتالیایی، مارکو پولو از چین ملاقات کرد و به مدت زیادی همچنین در دربار او مشغول بود.
[ویرایش] منبع
- Rossabi, Morris. Khubilai Khan: His Life and Times (University of California Press (May 1, 1990)) ISBN 0-520-06740-1.
