پونه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پونه از خانواده Labiatae نعناع مي باشد و بسيار شبيه است. ولي معمولاً به صورت وحشي مي رويد. عطر و طعم تند تري دارد. و كوتاه تر هم هست.

نام علمي: MENTHA PULEGIUM L

انگليسي: Pudding Grass

نام هاي رايج: فودنج، فوتنج، حبق، فليحا, پودنه

فهرست مندرجات

۱ شرح
۲ تركيبات شيميايي
۳ خواص و اثرات دارويي
۴ فهرست سبزیجات
۵ جستارهای وابسته

[ویرایش] شرح

پونه گياهي از تيره نعناعيان و پايا كه ساقه اش تقريباً استوانه اي و منشعب است و برگ هايش بيضوي ولي گردتر از برگ نعناع است. دندانه هاي برگ هايش ظريف و گل هايش گلي رنگ و به طور فراهم در نقاط مختلف ساقه با فواصل نسبتاً زياد مجتمع است.

قسمت مورد استفاده پونه سر شاخه هاي گلدار و برگ است كه به صورت دم كرده و خام به كار برده مي شود.

[ویرایش] تركيبات شيميايي

پونه حاوي تركيبات شيميايي نظير تانن، مواد رزين، اسانس روغني فرار يا روغن مانتول ، پولگون ، مواد پكتيك، قند, استات دومانتيل, سيمونن, ديپانتن و پولدژون مي باشد.

[ویرایش] خواص و اثرات دارويي

طبع پونه از نظر اطباي طب سنتي گرم و خشك است و داراي خواص باد شكن ، محلل ، خلط آور ، ضد نزله ، ضد عفوني كننده ، قاعده آور ، صفرا بر ،هضم كننده غذا، مدر، ضد سم جانوران گزنده سمي، مقوي, تسهيل كننده هضم مي باشد. پونه در طب سنتي جهت رفع سياه سرفه، آسم، نفخ، نقرس، هيستري، تسهيل در هضم غذا ، جلوگيري از سكسكه و آشفتگي و دل بهم خوردگي، استسقاء، يرقان، خارج كردن مشيمه، ازدياد ترشح عرق به كار مي رود.

و در مصارف خارجي جهت رفع لكه هاي پوستي به كار مي رود. اسانس آن موجب پراكندگي حشرات مي شود.

شياف آن در مهبل جهت تسهيل اخراج جنين و مشيمه مؤثر است. ماليده دم كرده آن جهت رفع خارش و دفع گازهاي رحم و رفع سستي رحم مفيد است. استشمام بوي آن براي رفع غشي مفيد است. ماليدن سوخته گياه براي تقويت لثه هاي دندان نافع است.

مقدار نيم كيلو پونه تازه به مدت ربع ساعت در 5 ليتر آب بجو شانند، آنگاه آن را صاف كنند و به آبي كه مي خواهند استحمام كنند اضافه كنند جهت اعصاب مفيد است.

جهت درمان لكه هاي سياه پوست پونه را خوب شسته نرم بكوبند و بر محل لكه ها قرار دهند و روزي يك يا دو مرتبه تا بهبودي كامل تكرار نمايند.

پونه مضر روده ها است و بايد با كتيرا خورده شود.