Antonio Noriega Varela
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Antonio Noriega Varela (Mondoñedo 1869 - Viveiro 1947) foi un xornalista e poeta galego.
Mestre de profesión e de ideoloxía tradicionalista católica apoiou o réxime franquista. Á parte da época de escritor na revista Guau, guau, Noriega Varela é autor dun único poemario, Montañesas (1904), que foi refacendo e engadindolle novos poemas até conformar Do ermo(1920), que viu a súa edición definitiva en 1946. Neste libro hai tres tendencias fundamentais:
- composicións costumistas, na liña do XIX.
- Lirismo na natureza, estes poemas caracterízanse pola ausencia de anecdota, neles atópanse sós o poeta e a natureza; Noriega identificábase coa soidade do ermo e denominabaa como unha actitude de tenrura polas cousas máis humildes da paisaxe de montaña.
- poemas "franciscanistas", a súa achega máis orixinal, onde o eu do poeta aparece só, mergullado no medio da paisaxe na procura da estética do máis sinxelo da natureza. Poemas a un penedo, ao orballo, á flor do toxo... Formalmente estes poemas imitan a poesía popular; a lingua usada é tamén a do pobo chan.
- Sonetos franciscanistas, que inciden na temática anterior pero enmarcándoa dentro do molde métrico do soneto e engadíndolle pinceladas de influencia lusa. A lingua é, tamén, máis culta e elevada, coa introdución de cultismos de orixe portuguesa. O poema "Toda humilde beleza" é quizais o máis representativo desta tendencia.
Antonio Noriega Varela comezou o vieiro dunha poesía, denominada franciscanista, neovirxilianista ou humanista paisaxista, que ha de ter posteriores imitadores coma Díaz Castro, Crecente Vega, Aquilino Iglesia Alvariño e, máis no presente, mesmo Uxío Novoneyra.
Pertenceu á Xeración de antre dous séculos xunto con Ramón Cabanillas entre outros.
Dedicóuselle o Día das Letras Galegas de 1969.
