Hinduísmo

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Avatares Madhvacharya

Templo Krishna

O Hinduísmo é unha relixión henoteísta tradicional da India. Considerada a máis antiga das grandes relixións do mundo aínda en práctica, o Hinduísmo caracterízase por unha diversidade de sistemas de crenzas, prácticas e escrituras. Ten orixe na antiga cultura Védica cerca de 3000_a.C.. É a terceira maior relixión do mundo con aproximadamente 1050 millóns de seguidores, 96% dos cales están no subcontinente indiano. Mais tamén é influente en Bangladesh, Nepal, Indonesia, Sri Lanka, Paquistán, etc.

Aínda que sexa xeralmente mencionado como unha relixión específica, o Hinduísmo é máis corretamente descrito como un conxunto de relixións cunha linguaxe en común, pois ten pouca ou ningunha organización central ou base teolóxica compartida.

Dunha forma xeral, é unha das relixións máis tolerantes coñecidas, excepto polo sistema de castas. Os Hindús seguen un sistema estrito de castas que determina o status de cada persoa. O nacemento nunha determinada casta é o resultado do karma producido en vidas pasadas. Soamente membros das castas máis elevadas, brámanes, poden realizar os rituais Hindus e ter posicións de autoridade nos templos Hindús.

"Hinduísmo" é unha palabra que orixinalmente indicaba unha rexión xeográfica. Por ese motivo, algúns grupos indianos máis tradicionalistas defenden que a relixión é máis adecuadamente chamada de Sanatana Dharma, significando "Relixión Eterna".

A teoloxía hinduísta fundaméntase no culto aos Avatares da divindade suprema, Brahma. Destaca particularmente a Trimurti - o propio Brahma, Shiva e Vishnu. Pode parecer estraño para os padróns dunha cultura cristiá, mais o culto directo aos membros da Trimurti é relativamente raro - en vez diso, acostúmase render culto a avatares máis específicos e máis próximos da realidade cultural e psicolóxica dos practicantes, como por exemplo Krishna, Avatar de Vishnu e personaxe central do Bhagavad Xita.

Aínda que se afirme que foi na cultura hinduísta onde tiveron orixe tres outras importantes relixións: o Budismo, o Xainismo e o Sikhismo, os indólogos colocan o Xainismo como ben anterior ao Bramanismo que orixinou o Hinduísmo, e o Budismo garda relación co Xainismo e o Sankhya-Ioga.

Talvez o espírito Hindú, que non se inspirou por un home ou muller en particular, poida ser mellor comprendido nos Rig Veda, a "máis antiga escritura relixiosa do mundo." :

Sánscrito: एकम् सत् विप्रा: बहुदा वदन्ति

Transliteración: ekam sat vipraaha bahudaa vadanti

Galego: "A verdade é única, aínda que os sabios a coñezan como moitas."

— Rig Veda (Libro I, Himno CLXIV, Verso 46)

Esencialmente, calquera forma de práctica espiritual seguida con fe, amor e persistencia levará ao mesmo estado final de auto-realización. Por tanto, o pensamento hindu distínguese por encoraxar enfaticamente a tolerancia polas diferentes crenzas, desde que sistemas temporais non poden declarar serem a única comprensión da Verdade Transcendental.

Para os hindús, esa idea ten sido unha forza activa na definición do 'Dharma Eterno'. É para o hinduísmo o que o infinito Ser Divino de Advaita é para a existencia, permanecendo eternamente imutábel e auto-iluminado, central e penetrante, a despeito de todo o caos á súa volta.

Om (ou Aum) é o símbolo máis importante do hinduísmo, e significa o Espírito Cósmico

Índice

1 Hinduísmo: unha visión xeral
2 Orixes, nomenclatura e sociedade
- 2.1 Orixes históricas e aspectos sociais
- 2.2 Distribución xeográfica actual
3 Filosofía Hindú: as seis escolas védicas de pensamento
4 Culturas Alternativas de Adoración
- 4.1 As Escolas Bhakti
- 4.2 Tantrismo
5 Ligazóns externas

[editar] Hinduísmo: unha visión xeral

O Hinduísmo repousa sobre o fundamento espiritual dos Vedas, hence Veda Dharma, and their mystic issue, the Upanishads, as well as the teachings of many great Hindu gurus through the ages. Many streams of thought flow from the six Vedic/Hindu schools, Bhakti sects and Tantra Agamic schools into the one ocean of Hinduism, the first of the Dharma religions.

[editar] O Camiño eterno

"O camiño eterno" (en Sánscrito सनातन धर्म, Sanātana Dharma), ou a "Filosofía perenne/Harmonía/Fe", é o nome que se usou para representar o Hinduísmo desde a antigüidade. De acordo cos hindús, transmite a idea de que certos principios espirituais son intrinsecamente verdadeiros e eternos, transcendendo as accións humanas, representando unha ciencia pura da consicencia. Mais esa consciencia non é meramente aquela do corpo, da mente ou do intelecto, mais dun estado de espírito supramental que existe dentro e alén de nosa existencia, o inmaculado Ser de todo. A relixión dos hindús é a busca innata polo divino dentro do Ser, a busca por encontrar a Verdade que nunca foi perdida de feito. Verdade buscada con fe que poderá tornarse reconfortante luminosidade independente da raza ou do credo profesado. Na verdade, toda forma de existencia, dos vexetais e animais até o home, son suxeitos e obxectos do eterno Dharma. Esa fe innata, entón, é tamén coñecida por Arya/Dharma Nobre, Veda/Dharma do Coñecemento, Ioga/Dharma da Unión, e Dharma Hindu ou simplemente Dharma.

O que pode ser comprendido como unha crenza común a todos os Hindús son o Dharma, a reencarnación, o karma, e a moksha (liberación) de cada alma a través de variadas accións de cuño moral e da meditación ioga. Entre os principios fundamentais incluense aínda o ahimsa (non-violencia), coa primacía do Gurú, a palabra divina Aum e o poder do mantra, amor á verdade en moitas manifestacións como Deus e Deusas, e a comprensión de que a chama divina esencial (Atman/Brahman) está presente en cada ser humano e en todas as criaturas viventes, que poden chegar por diversas sendas á Verdade Única.

[editar] Ioga Dharma

Unha das formas prácticas do hinduísmo é o Ioga que significa Unión, son (prácticas espirituais), coñecidas como bhakti (amor, devoción), karma ioga (servizo altruísta), Raxa Ioga (meditación) e Jñana Yoga (Ioga da discriminación). Son descritos nos dous principais textos do Hinduísmo IYoga: O Bhagavad Xita e Ioga Sutras de Patanxali. Os Upanishads son tamén de fundamental importancia como fundamentos filosóficos para este espiritualismo racional.

[editar] Os catro obxectivos na vida

Outro maior aspecto do Dharma Hindu que é unha práctica común de todos os Hindus é o purushartha, ou "catro obxectivos da vida". Eles son kama, artha, dharma e moksha. Dise que todos os seres humanos seguen o kama (pracer, físico ou emocional) e artha (poder, fama e riqueza), mais brevemente, con maturidade, eles aprenden a controlar estes desexos, co dharma, ou a harmonía moral presente en toda a natureza. O obxectivo maior é infinito, cuxo resultado é a absoluta felicidade, moksha, ou liberación, tamén coñecida como Mukti, Samadhi, Nirvana, etc.) do Samsara, o ciclo da vida, morte, e da existencia dual.

[editar] Os catro estadios da vida humana

A vida humana tamén se ve como catro Ashramas ("fases" ou “estadios"). Eles son Brahmacharya, Grihasthya, Vanaprastha e Sanyasa. O primeiro cuarto da vida, brahmacharya (literalmente "pastar en Brahma") pásase en celibato, sobriedade e pura contemplación dos segredos da vida baixo os coidados dun Gurú, solidificando o corpo e a mente para as responsabilidades da vida. Grihastya é o estadio do xefe de familia, alternativamente coñecido como samsara, no cal o individuo casa para satisfacer kama e artha na vida conxugal e nunha carreira profesional. Vanaprastha é o gradual desapego do mundo material, ostensivamente entregando os seus deberes aos fillos e fillas, e pasando máis tempo en contemplación da verdade, e en preregrinacións santas. Finalmente, no sanyasa, o individuo vai a unha reclusión, xeralmente nun bosque, para encontrar a Deus a través da meditación Yog e pacificamente libertarse do seu corpo para unha próxima vida.

[editar] Orixes, nomenclatura e sociedade

[editar] Orixes históricas e aspectos sociais

Pouco se coñece sobre a orixe do Hinduísmo, xa que a súa existencia antecede os rexistros históricos. Dise que o Hinduísmo derívase das crenzas dos Arianos, que residían nos continentes sub-indianos, ('nobres' seguidores dos Vedas), Dravidianos, e Harappanos. Algúns din que do Hinduísmo naceron o Budismo e o Xainismo, mais Heinrich Cimmer e outros indólogos afirman que o xainismo é moito anterior ao hinduísmo, e que o budismo deriva deste e do sankhya que en consecuencia afectaron o desenvolvemento da súa relixión mai. Diversas son as ideas sobre as orixes dos Vedas e a comprensión se os Arianos eran ou non nativos ou estranxeiros na India. A existencia do Hinduísmo data de 4000 a 6000 mil anos a.C..

É preciso salientar que actualmente hai dúbidas entre os estudiosos sobre se se produciu ou non unha invasión ariana na India. Cuestiónase sobre a mestizaxe lenta, en lugar de invasión violenta, cos dravidianos e outros pobos de orixe autóctone e mesmo mediterránea, existentes na rexión antes da chegada dos pastores-guerreiros vidos da Europa. Isto coloca en cuestión tamén a orixe do hinduísmo. Como reforzo a esta hipótese, a análise dos Rig Vedas máis antigos (cerca de 1500 a.C.) mostra unha serie de fórmulas máxicas de propiedade de familias no poder, sen calquera indicación das prácticas de ioga que acompañan a filosofía sankhya, e que se documentan en selos de cerca de 2500/ a.C.

Historicamente, a palabra Hindú antecende o Hinduísmo como relixión; o termo é de orixe persa e primeiramente referíase ao pobo que residía no outro lado (do punto de vista Persa) do Sindhu ou Río Indus. Foi utilizado para expresar non soamente a etnicidade senón tamén a relixión Védica desde o século XV e XVI, por personalidades como o Guru Nanak (fundador do Sikhism). Durante o Británico Raj, a utilización do termo tornouse común, e eventualmente, a relixión dos Hindús Védicos denominouse 'Hinduísmo'. Na verdade, foi meramente unha nova vestimenta para unha cultura que viña prosperando desde a máis remota antigüidade.

[editar] Distribución xeográfica actual

A India, a Illa Mauricia, e o Nepal así como a illa indonesia de Balí teñen como relixión predominante o hinduísmo; importantes minorías hindús existen en Bangladesh (11 millóns), Myanmar (7,1 millóns), Sri Lanka (2,5 millóns), Estados Unidos (2,5 millóns), Paquistán (4,3 millóns), África do Sur (1,2 millóns), Reino Unido (1,5 millón), Malaisia (1,1 millón), Canadá (1 millón), Illas Fidxi (500 mil), Trindade e Tobago (500 mil), Güiana (400 mil), Holanda (400 mil), Singapur (300 mil) e Surinam (200 mil).

[editar] Filosofía Hindú: as seis escolas védicas de pensamento

Artigo principal: Filosofía Hindu

As seis Astika (aceptando a autoridade dos Vedas), ou escolas filosóficas ortodoxas Hindú son Nyaya, Vaisheshika, Sankhya, Ioga, Purva Mimamsa tamén denominadas ('Mimamsa'), Uttara Mimamsa e 'Vedanta'). As escolas non Védicas denomínanse Nastika, ou heterodoxas, e reférense ao Budismo, Xainismo e Lokayata. As escolas que continúan a influenciar o Hinduísmo hoxe son Purva Mimamsa, Ioga, e Vedanta.

Véxase filosofía Hindú para discusión sobre o significado histórico de Sankhya, Nyaya, e Vaisheshika.

[editar] Purva Mimamsa

O principal obxectivo do Purva ("cedo") ou da escola Mimamsa era estabelecer a autoridade dos Vedas. Consecuentemente a valiosa contribución desta escola ao Hinduísmo foi a formulación das regras da interpretación Védica. Os seus adherentes consideraban que a revelación debería probarse a través da razón, e non acepta como un dogma cego. Este metodo empírico e eminentemente sensíbel de aplicación relixiosa é a chave para Sanatana/Hindu Dharma e foi especialmente desenvolvido por racionalistas como Adi Sankara e Swami Vivekananda. Para aprofundar máis neste tema vexa Purva Mimamsa

[editar] Ioga

Ver artigo principal Ioga.

Xeralmente considérase que o sistema de Ioga surxiu da filosofía Samkhya. Entrementres o ioga referido aquí, é especialmente o Raxa Yoga (ou unión a través da meditación). E basease nun texto (que exerceu grande influencia) do santo Patanxali entitulado Ioga Sutras, e é esencialmente unha compilación e sistematización da filosofía do Ioga meditacional. Os Upanishads e o Bhagavad Xita tamén son textos indispensábeis no estudo do Ioga.

A filosofía Sankhya é anterior ao Bramanismo, filosofía que deu orixe ao hinduísmo, como coloca o eminente indólogo Heinrich Cimmer no seu clásico Filosofías da India. Patanxali, monxe do sur da India, onde até hoxe a tradición tamil preserva elementos das filosofías prevédicas, tiña formación no sistema sankhya-ioga, indisociábel. O Sankhya compilouse ben antes de Patanxali (que viviu no século II a.C., por Kapila, que viviu pouco tempo antes de Buda. Unha diferenza importante entre sankhya e bramanismo é que o primeiro é dualista, e o segundo monista, mais ambos ven o espírito, ou Deus, como imanente e transcendente ao mesmo tempo.

A diferenza máis significante de Samkhya é que a escola de ioga non soamente incorpora o concepto do Ishvara (ou Deus persoal) nunha visión do mundo metafísica, senón que tamén sustenta Ishvara como un ideal sobre o cal meditar. A razón é que Ishvara é o único aspecto de purusha (do infinito Terreo Divino) que non se mesturou con prakrti (forzas criativas temporais). Tamén utiliza as terminoloxías Brahman/Atman e conceptos profundos dos Upanishads, adoptando unha visión vedántica monista. A realización do obxectivo do Ioga coñécese como moksha ou samadhi. E, como nos Upanishads, busca o despertar ou a comprensión de Atman como sendo nada máis que o infinito Brahman, a través da (mente) ética, (corpo) físico meditación (alma) o único branco das súas prácticas é a 'verdade suprema.'

[editar] Uttara Mimamsa: As Tres Escolas de Vedanta

A Escola Uttara ("tarde") Mimamsa é talvez a pedra angular dos movementos do Hinduísmo e certamente foi responsábel por unha nova onda de investigación filosófica e meditativa, renovación da fe e reformas culturais. Primeiramente asociada cos Upanishad e os seus comentarios por Badarayana, e Vedanta Sutra, o pensamento Vedanta dividiuse en tres grupos, iniciados polo pensamento e escrita ou Adi Sankara. A maioría da actual filosofía hindú está relacionada con mudanzas que se influenciaron polo pensamento Vedántico, o cal se focaliza na meditación, moralidade e centralización no Eu único no canto de rituais ou distincións sociais insignificantes como as castas. Para aprofundar vexa Vedanta.

[editar] Puro Monismo: Advaita Vedanta

Advaita literalmente significa "non dous"; isto é o que referimos como monoteístico, ou sistema non dualístico, que enfatiza a unidade. O seu consolidador foi Shankara (788-820). Shankara expuxo as súas teorías baseadas amplamente nos ensinamentos dos Upanishads e do seu gurú Gaudapada. A través da análise da consciencia experimental, el expuxo a natureza relativa do mundo e estabeleceu a realidade non dual ou Brahman no cal Atman (a alma individual) ou Brahman (a realidade última) son absolutamente identificadas. Non é meramente unha filosofía, mais un sistema consciente de éticas aplicadas e meditación, direccionadas á obtención da paz e comprensión da verdade. Adi Shankara acusou as casta e insignificantes rituais ritual como tolos, e na súa propia maneira carismática, suplicou aos verdadeiros devotos a meditaren no amor de Deus e alcanzaren a verdade. Véxase Advaita para máis informacións.

[editar] Monismo Cualificado: Vishistadvaita Vedanta

Ramanuxa (1040 - 1137) foi o principal propoñente do concepto de Sriman Narayana como Brahman o supremo. El ensinou que a realidade última posúe tres aspectos: Ishvara (Vishnu), cit (alma) e acit (materia). Vishnu é a única realidade independente, en canto alma e material son dependentes de Deus para a súa existencia. Debido a esta cualificación da realidade última, o sistema de Ramanuxa coñécese como non dualístico.

[editar] Dualismo: Dvaita Vedanta

Ramanuxa, Madhva (1199 - 1278) identificou deus con Vishnu, mais a súa visión da realidade era puramente dualista, pois el comprendeu unha diferenciación fundamental entre o Deus supremo e a alma individual, e o sistema consecuentemente denominouse Dvaita (dualístico) Vedanta.

[editar] Culturas Alternativas de Adoración

[editar] As Escolas Bhakti

The Bhakti (Devotional) school is takes its name from the Hindu term that signifíes a blisful, selfless and overwhelming love of God as the beloved Father, Mother, Child, or whatever relationship finds appeal in the devotee's heart. The philosophy of Bhakti seeks to tap into the universal divinity through personal form, which explains the proliferation of so many Gods and Goddeses in India, often reflecting the singular inclinations of small rexions or groups of people. Seen as a form of Yoga, or union, it seeks to disolve the ego in God, since consciousness of the body and limited mind as self is seen to be a divisive factor in spiritual realization. Essentially, it is God who effects all chanxe, who is the source of all works, who acts through the devotee as love and light. 'Sins' and evil-doings of the devotee are said to fall away of their own accord, the devotee shriven, limitedness even transcended, through the love of God. The Bhakti movements rejuvenated Hinduism through their intense expression of faith and their responsiveness to the emotional and philosophical needs of India. They can rightly be said to have affected the greatest wave of chanxe in Hindu prayer and ritual since ancient times.

A máis popular forma de expresión de amor a Deus na tradición Hindu é a través do puxa, ou ritual de devoción, frecuentemente utilizando o auxilio de murti (estatua) xuntamente con cancións ou recitación de oracións meditacionais en forma de mantras. Cancións Devocionais denominadas bhajan (escritas primeiramente nos séculos XIV-XVII), kirtan (eloxio), e arti (unha forma filtrada do ritual de lume Védico) son algunhas veces cantados xuntamente coa realización do puxa. Este sistema orgánico de devoción tenta auxiliar o Individuo a conectarse con Deus a través de medios simbólicos. Entrementres , dise que bhakta, a través dunha crecente conexión con Deus, é eventualmente capaz de evitar todas as formas externas e é enteiramente inmerso na benzón do indiferenciado amor á Verdade.

[editar] Tantrismo

A palabra "tantra" significa "tratado" ou "serie continúa ", e aplícase a unha variedade de traballos místicos, ocultos, médicos e científicos ben como aqueles que agora nos consideramos como "tántricos". A maioría dos tantras foron escritos no final da Idade Media e xurdiron da cosmoloxía hindú e Ioga. Para máis informacións vexa Tantra.

[editar] Ligazóns externas

Traído desde "http://gl.wikipedia.org../../../h/i/n/Hindu%C3%ADsmo.html"

Categorías: India | Hinduísmo