Historia do Xapón

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Índice 1 Pre historia 2 Comezo da monarquía 3 Feudalismo 4 Unificación 5 Imperialismo Xaponés 6 Segunda Guerra Mundial 7 Independencia e Reestruturazón 8 Períodos da Historia

[editar] Pre historia

As investigacións arqueolóxicas indican que o Xapón xa estaba ocupado por seres humanos durante o periodo paleolítico. Durante as eras glaciais, o Xapón estivo conectado ao continente asiático, o que facilitou a migrazón para o arquipélago xaponés.

Co fin da última era glacial, surxiu a cultura Jomon por volta de 11000 AC, caracterizada por un estilo de vida semi-sedentario, coa subsistencia baseada en colleita e caza. Durante este periodo fabricáronse as máis antigas cerámicas do mundo. Considérase que eses pobos Jomon son os ancestros dos xaponeses e dos ainus. A partir do 300 AC comeza o período Yayoi, marcado polas tecnoloxias de cultivo de arroz e irrigación, traído por migrantes da Corea, China e outras partes da Asia.

[editar] Comezo da monarquía

A familia imperial xaponesa mantense de forma contínua no trono desde o principio do período monárquico, no século VI a.C.. Os imperadores trazan a súa ancestralidade ata o mítico reinado de deuses sobre a terra, dos cais serían descendentes. O Imperador Jimmu é o primeiro mortal da liñaxe imperial.

Na práctica, unha migrazón de familias probabelmente coreanas (dos cais a lingua xaponesa está emparentada) e/ou chinesas (das cais deriva a súa escrita) para o Xapón ocorrida pouco antes tería formado comunidades grandes o suficiente e culturalmente identificadas entre si que se xuntarían baixo un monarca nos moldes do sistema político dos seus países natais. A partir de entón, o poder imperial extenderíase aos pobos nativos pola asimilación ou conquista militar.

[editar] Feudalismo

A acumulación de grandes extensións de terra en mans de particulares posibilitou a acensión dos administradores locais, os Daimyo. Á medida que se quitaban as súas terras das listas de impostos, aumentaba a renda desa clase social. Gradualmente, os administradores comezaron a repelir a interferencia de funcionarios provinciais e centrais, e criaron forzas proprias para manter a orde nas súas áreas. Así, o século X foi de completa desorde. Os aristocratas de Quioto non tiñan poder algún para facer cumprir as ordes fora da capital, xa que os antigos exércitos dexeneraran e os novos tornáranse unha especie de asilo onde os nobres ben relacionados ocupaban sinecuras. Nalguns lugares, o proprio pobo armábase para se protexer. Os "oficiais de pacificación" designados polo poder central pouco podian facer, pois non contaban co apoio local. Acelerouse a fragmentación do poder. En 1156 unha disputa sucesoria trouxo os guerreiros rurais para a capital, onde se estableceron.

As grandes ligas de guerreiros eran mandadas por familias que se consideraban de acendencia imperial. Era práctica enviar os fillos máis novos do imperador ao campo, cando non había máis lugar para eles na corte; por determinación dos códigos, debían mudar de nome despois de seis xeracións; así, no século X, os guerreiros afiliaronse a dúas grandes ligas, lideradas polas familias Minamoto e Taira, que se dicían imperiais. A loita irrompeu en Quioto en 1156 e 1159. A primeira guerra - a da era Hoje - foi provocada por unha disputa sucesoria, despois da morte do imperador Toba, que tentou levar ao trono ao seu cuarto fillo Goshirakawa en vez de permitir que o seu fillo máis vello, Konoe, permanecese como imperador. Venceron os partidarios de Goshirakawa e os líderes da oposición foron executados. Goshirakawa reinou ata 1158, cando se retirou, comezando a segunda guerra.

[editar] Unificación

No século XVI aínda perduraba a desorde e a desfragmentación no Xapón, que chegou a ter, de 1335 a 1392, dúas cortes imperiais. Mais, ao fin do século XVI, alcanzara unha unificación substancial, ou polo menos a pacificación. Iso foi obra de tres grandes xenerais: Oda Nobunaga, Toyotomi Hideyohi e Tokugawa Ieyasu. Homes de grande capacidade militar criaron unha base estábel para o exercicio da administrazón Tokugawa, que durou ata 1867.

[editar] Imperialismo Xaponés

En 1868 foi restaurado o poder imperial no Xapón, subtraíndo aos xoguns o poder feudal que existía desde o século XII. Subiu ao trono o novo imperador Mitsuhito, coñecido polo nome de Meiji. A Era Meiji (1868-1912), como ficou coñecida, representou un período de grandes mudanzas na historia do Xapón.

Completadas as reformas internas, o goberno decidiuse a alcanzar unha condición de igualdade coas potencias occidentais. Unha reforma dos tratados, con vistas a extinguir os privilexios xudiciais e economicos desfrutados polos estranxeiros, foi tentada desde o inicio, mais as potencias envolvidas rexeitaron tratar do asunto ata que as institucións legais xaponesas se equiparasen ás occidentais. Os asuntos asiáticos ocuparon un lugar secundario na política externa dos primeiros anos, mais xa no comezo da década de 90 tornábase clara a preponderancia chinesa en Corea, o que alarmaba a Toquio. En 1894, unha rebelión na Corea foi esmagada con apoio dos chineses. O Xapón enviou tropas ao país viciño e, cesada a crise, rexeitou retirálas. As hostilidades sino-xaponesas comezaron no mar, e despois a loita transferiuse para a Corea. Vitorioso en todas as batallas, o Xapón impuxo un tratado humillante ao adversario, mais as potencias europeas rexeitaron aceptar a Toquio como socio na partilla das riquezas da China. Alemaña, Francia e Rusia forzaron os xaponeses a devolver a península de Liaotung, tomada á China, en troca dunha indemnización. En 1889, Rusia forzou a China a cederlle a referida península, coa súa importante base naval de Port Arthur.

[editar] Segunda Guerra Mundial

En 1937, o chamado “incidente chinés” - a China pasaba pola súa revolución nacionalista - practicamente colocou o poder no Xapón en mans dos militares. O incidente comezou co ataque xaponés a unidades chinesas na Ponte Marco Polo, perto de Pequín. A seguir, as tropas xaponesas ocuparon Nanquín, Hangchow e Cantón. A esa altura, o Xapón xa facía parte do chamado Eixo, a través do Pacto Anti-Komintern coa Alemaña e máis tarde coa Italia. Eses acordos foron substituídos polo Pacto Tripartito de setembro de 1940, polo cal as potencias do Eixo recoñecian o Xapón como líder dunha nova orde na Asia.

Ataque a Pearl Harbor - O ataque xaponés á base norte-americana de Pearl Harbor, no Hawai, o 7 de decembro de 1941,leva os Estados Unidos a declararen a guerra ao Eixo e leva o conflito a case todo o mundo. En xuño de 1942 o Xapón xa ocupa a Indochina Francesa e tén a supremacia naval no Pacífico. En seguida, toma Hong-Kong, Malasia, Singapur, Índias Orientais Holandesas, Borneo, Filipinas, Andamás e Birmania. As dúas faccións belixerantes están definidas: os países do Pacto Anticomintern (o Eixo) Alemaña, Italia e Xapón contra os Aliados Inglaterra, Estados Unidos, Unión Soviética e China. A China xa se atopa en guerra contra o Xapón desde 1931.

En agosto de 1945, finalmente, as bombas atomicas lanzadas sobre Hiroshima e Nagasaki e a entrada da URSS na guerra asiática forzaron a rendición. O acto formal foi asinado o 2 de setembro de 1945, na Bahía de Toquio, a bordo do encourazado norteamericano “Missouri”.

[editar] Independencia e Reestruturazón

Logo nos primeiros anos de paz, o Xapón procurou reconstituir a súa economía, a pesar dalgunhas cláusulas restritivas contidas no tratado de rendición. Estas, porén, foron gradualmente revocadas, e o país reencontrou o camiño da prosperidade. A restauración da independencia, en 1952, ocorreu nun momento en que a economía nacional presentaba uns elevados índices de expansión. Ese progreso acentuaríase ata o final da década de 1960, cando o país mantivo, por máis de dez anos consecutivos, as máis altas taxas de crecimento do mundo.

[editar] Períodos da Historia

Eís aqui un exemplo de categorización de períodos da Historia Xaponesa.

Historia do Xapón
Datas	Período	Subperíodo	Gobernante Principal
prehistoria – circa 300 AC (prehistoria – circa 1000 – 900 AC)	Jomon		Descoñecido
circa 300 AC – 250 DC (circa 1000 – 900 AC – 250 DC)	Yayoi		Descoñecido
circa 250 – 538 DC	Período Kofun ou Yamato	Kofun	Goberno Imperial Yamato perto de Nara (máis tarde Quioto)
538 – 710 DC		Asuka
710 – 794	Nara
794 – 1185	Heian
1185 – 1333	Kamakura		Xogunato Kamakura
1333 – 1336	Restauración Kemmu		Imperador do Xapón
1336 – 1392	Muromatchi	Nanboku-cho	Xogunato Achicaga
1392 – 1573		inicio Período Sengocu
1573 – 1603	Azutchi-Momoyama	tardio Período Sengocu
1600 – 1867	Edo		Xogunato Tokugawa
1868 – 1912	Meiji		Imperador Meiji (Mutsuhito)
1912 – 1926	Taicho		Imperador Taicho (Yochihito)
1926 – 1945	Showa	Expansionismo	Imperador Hirohito
1945 – 1952
		Xapón durante a Ocupación
1952 – 1989
		Post -Ocupación
1989 – presente	Presente		Imperador Akihito