Lei de Coulomb
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Denomínase interacción electrostática á forza de atracción ou repulsión que se observa entre obxectos con carga eléctrica, debida á soa existencia destas cargas, dando orixe ao campo electrostático. As características cuantitativas deste fenómeno foron estudadas por Coulomb e Cavendish, dando orixe ao que se coñece como Lei de Coulomb.
A lei de Coulomb leva o seu nome en honor a Charles-Augustin de Coulomb, un dos seus descubridores e o primeiro en publicalo. No entanto, Henry Cavendish obtivo a expresión correcta da lei, con maior precisión que Coulomb, aínda que isto non se soubo ata logo da súa morte.
Índice |
[editar] Descubrimento do fenómeno
Coulomb estudou en detalle as forzas de interacción entre partículas con carga eléctrica, facendo referencia a cargas puntuales (aquelas cargas cuxa magnitude é moi pequena respecto de a distancia que os separa).
Este notorio físico francés efectuou medicións moi coidadosas das forzas existentes entre cargas puntuales utilizando unha balanza de torsión similar á usada por Cavendish para evaluar a lei da gravitación universal.
A balanza de torsión consiste nunha barra que colga dunha fibra. Esta fibra é capaz de torcerse, e se a barra vira a fibra tende a regresala á súa posición orixinal. Se se coñece a forza de torsión que a fibra exerce sobre a barra, lógrase un método sensible para medir forzas.
Na barra da balanza, Coulomb, colocou unha pequena esfera cargada e, a continuación, a diferentes distancias, situou outra esferita con carga de igual magnitude. Logo mediu a forza entre elas observando o ángulo que viraba a barra.
Devanditas medicións permitiron determinar que:
1) A forza de interacción entre dúas cargas q1 e q2 duplica a súa magnitude se algunha das cargas dobra o seu valor, triplícaa se algunha das cargas aumenta o seu valor nun factor de tres, e así sucesivamente. Concluíu entón que o valor da forza era proporcional ao produto das cargas:
e
en consecuencia:
2) Se a distancia entre as cargas é r, ao duplicala, a forza de interacción diminúe nun factor de 4; ao triplicala, diminúe nun factor de 9 e ao cuadriplicar r, a forza entre cargas diminúe nun factor de 16. En consecuencia, a forza de interacción entre dúas cargas puntuales, é inversamente proporcional ao cadrado da distancia:
Asociando as relacións obtidas en 1) e 2):
Finalmente, introdúcese unha constante de proporcionalidad para transformar a relación anterior nunha igualdade:
[editar] Enunciado da lei
O enunciado que describe a lei de Coulomb é o seguinte:
- "A magnitude de cada unha das forzas eléctricas con que interactúan dúas cargas puntuales é directamente proporcional ao produto das cargas e inversamente proporcional ao cadrado da distancia que as separa."
Esta lei é válida só en condicións estacionarias, é dicir, cando non hai movemento das cargas ou, como aproximación, o movemento realízase a velocidades baixas e traxectorias rectilíneas uniformes. Chámaselle á esta Forza Electrostática. A parte Electro provén de que se trata de forzas eléctricas e estática debido á ausencia de movemento das cargas.
En termos matemáticos, a magnitude F da forza que cada unha das dúas cargas puntuais q1 e q2 exerce sobre a outra separadas por unha distancia r expresase coma:
Dadas dúas cargas puntuais q1 e q2 separadas unha distancia r no vacío, atraense ou repelense entre sí cunha forza de magnitude dada por:
A lei de Coulomb expresada con magnitudes vectoriais é da seguinte forma:
donde é un vector unitario que vai na dirección da recta que une as cargas, sendo o seu sentido dende a carga que produce a forza ata a carga que a experimenta.
[editar] Constante de Coulomb
A constante é a Constante de Coulomb e o seu valor para unidades SI é
Nm²/C².
Á súa vez a constante donde
é a permitividade relativa,
, e
F/m é a permitividade do medio no vacío.
Cando o medio que rodea ás cargas non é o vacío hai que ter en conta a constante dieléctrica e a permitividade do material.
Algúns valores son:
Material | ![]() |
![]() |
![]() |
---|---|---|---|
Vacío | 1 | 8,85·10-12 | 8,99·109 |
Parafina | 2,1-2,2 | 1,90·10-11 | 4,16·109 |
Mica | 6-7 | 5,76·10-11 | 1,38·109 |
Papel parafinado | 2,2 | 1,95·10-11 | 4,09·109 |
Poliestireno | 1,05 | 9,30·10-12 | 8,56·109 |
Baquelita | 3,8-5 | 3,90·10-11 | 2,04·109 |
C-irbolito | 3-5 | 3,54·10-11 | 2,25·109 |
Vidro orgánico | 3,2-3,6 | 3,01·10-11 | 2,64·109 |
Vidro | 5,5-10 | 6,86·10-11 | 1,16·109 |
Aire | 1,0006 | 8,86·10-12 | 8,98·109 |
Mármore | 7,5-10 | 7,75·10-11 | 1,03·109 |
Ebonita | 2,5-3 | 2,43·10-11 | 3,27·109 |
Porcelana | 5,5-6,5 | 5,31·10-11 | 1,50·109 |
Micalex | 7-9 | 7,08·10-11 | 1,12·109 |
Micarta A e B | 7-8 | 6,64·10-11 | 1,20·109 |
Batista barnizada | 3,5-5 | 3,76·10-11 | 2,11·109 |
Goma en follas | 2,6-3,5 | 2,70·10-11 | 2,95·109 |
Poliestireno | 2,7 | 2,39·10-11 | 3,33·109 |
A ecuación da lei de Coulomb queda finalmente expresada da seguinte forma:
![]() |
---|
[editar] Véxase tamén
Electromagnetismo | |
Electricidade | Magnetismo | |
Electrostática | Magnetostática |
Carga eléctrica | Lei de Coulomb | Campo eléctrico | Lei de Gauss | Potencial eléctrico | Corrente eléctrica | Lei de Ampere | Campo Magnético | Dipolo Magnético |
Electrodinámica | Circuítos eléctricos |
Lei de Lorentz | Forza electromotriz | Forza Magnetomotriz | Indución electromagnética | Lei de Faraday-Lenz | Corrente de desprazamento | Ecuacións de Maxwell | Campo electromagnético | Radiación electromagnética | Condución eléctrica | Resistencia eléctrica | Capacitancia | Indutancia | Impedancia | Cavidade resoante | Guía de ondas |