Oskar Davičo
Izvor: Wikipedija
Oskar Davičo (Šabac, 18. siječnja 1909.- Beograd, 30. rujna 1989.), srpski pjesnik, romanopisac i esejist.
[uredi] Život
Rođen je u činovničkoj porodici. Osnovnu školu pohađao je u Šapcu, gimnaziju u Beogradu (Prva muška), gdje je maturirao 1926. Studirao je romanistiku u Parizu, na Sorboni (1926-1928) i na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gdje je i diplomirao 1930. Radio je kao srednjoškolski nastavnik u Šibeniku, Beogradu i Bihaću.
U Bihaću je 1932. uhićen kao sekretar mjesnog komiteta KPJ. Sud za zaštitu države osudio ga je na pet godina robije. Po izdržanoj kazni u Mitrovici živio je najprije u Beogradu, gdje je ponovo uhićen 1938., zatim u Zagrebu. Iz KPJ isključen 1940., po odluci Agitpropa (Đilas, Zogović), zbog suradnje u Krležinu Pečatu (gdje je objavio Hanu i odlomke iz kasnije nestalog romana).
Po izbijanju Drugog svjetskog rata, ilegalno je radio u Splitu, gdje je uhićen 1941. i interniran prvo na Korčulu, zatim u Borgo Val di Taro u Italiji.
Pobjegao iz Lombardije 1943., i preko Monte Gorgena stigao do Dalmacije. Stupio u Prvu proletersku diviziju i s vojnom jedinicom prešao Bosnu, Crnu Goru, Sandžak, Taru, Durmitor. Odatle je prebačen na Vis, gdje je kraće vrijeme radio u Presbirou. Zatim je s brigadom, preko Valjeva, Aranđelovca, stigao u listopadu 1944. do Beograda, sudjelujući u borbama za njegovo oslobođenje.
Odmah nakon oslobođenja uključen je u grupu koja je osnovala Tanjug, a 1945. prešao je u Borbu, zatim u Glas. Izvješćivao je sa suđenja ratnim zločincima u Nürnbergu, a zatim boravio kod Marcosovih partizana u Grčkoj, o čemu je 1947. objavio knjigu Među Markosovim partizanima. Poslije toga prestao je s novinarstvom i živio isključivo od književnog rada.
Bio je jedan od urednika Nove misli (1953-1954.), a 1955. jedan od osnivača i zatim dugogodišnji urednik časopisa Delo. Osamdesetih, u Sarajevu, osnovao je i uređivao časopis Dalje.
[uredi] Djela
Književnim radom počeo se baviti još u gimnaziji. Početkom tridesetih uključio se u nadrealistički pokret.
- 1930. - poetski tekstovi Anatomija
- 1932. - Položaj nadrealizma u društvenom procesu
- 1938. - Pesme (Detinjstvo; Mladost; Brodolom; Ljubav; Nemir)
- 1947. - putopis Među Markosovim partizanima
- 1949. - poema Zrenjanin
- 1950. - zbirka pjesama Višnja za zidom
- 1951.(?) - pjesme Hana
- 1952. - roman Pesma i esej Poezija i otpori
- 1953. - poema Čovekov čovek
- 1954. - zbirka pjesama Nastanjene oči
- 1955. - zbirka pjesama Flora i roman Beton i svici
- 1958. - roman Radni naslov beskraja
- 1959. - stihovi Kairos i Tropi
- 1960. - eseji Pre podne
- 1962. - putopisi Crno na belo i roman Generalbas
- 1963. - romani Ćutnje i Gladi, pjesme Snimci
- 1964. - roman Tajne
- 1966. - roman Bekstva
- 1968. - poema Trg Em
- 1971. - roman Zavičaji i esej Rituali umiranja jezika
- 1972. - pjesme Pročitani jezik
- 1973. - Strip stop (s Predragom Neškovićem)
- 1975. - pjesme Telo telu
- 1976. - Veverice-leptiri ili nadopis obojenog žbuna
- 1977. - Reči na delu
- 1979. - Misterija dana i književno-kritički tekstovi Pod-tekst
- 1980. - roman Gospodar zaborava
- 1981. - polemički i kritički tekstovi Pod-sećanja
- 1982. - pjesme Trema smrti
- 1983. - pjesme Gladni Stoliv i polemike Procesi
- 1986. - pripovjetke Nežne priče i pjesme Mali oglasi smrti
- 1987. - Dvojezična noć i Svetlaci neslični sebi
- 1988. - Pjesme A diftong se obesio i Ridaji nad sudbinom u magli i romansirana autobiografija Po zanimanju samoubica
- 1999. - postumno: pjesme Prva ruka
Rukopis druge knjige romansirane autobiografije Po zanimanju izdajnik nestao je u ratnom Sarajevu.
U okviru Sabranih dela Oskara Daviča u dvadeset knjiga (Prosveta, 1969.) sakupljeni su njegovi eseji, članci, polemike i usmena izlaganja nastala do 1967., i to u petoj knjizi (Poezija, otpori i neopori), osamnaestoj (Novine nevino), devetnaestoj (Pristojnosti) i dvadesetoj (Notes).
