Никола Кињо

Од Википедија, слободна енциклопедија

Никола Кињо

Никола-Жозеф Кињо (француски: Nicolas-Joseph Cugnot) (26 февруари, 1725 – 2 октомври, 1804) бил француски изумител кој го измислил првото возило на сопствен погон - автомобилот.

Кињо бил роден во Воад, Моз, Лотарингија. Бил обучен за воен инженер. Уште од 1765 експериментирал со функционални макети на возила на парен погон на француската војска, наменети за влечење на тешки топови.

Кињо бил првиот кој го оспособил движето напред-занад на парниот клип за вртливо движење. Првата негова кола наречена „Fardier à vapeur“ („парна кола“) проработела во 1769. Следната година тој направил подобрена верзија. Неговото возило можело да влече 4 тони, а да вози со максимална брзина од 4 км/ч. Ова тешко возило имало две тркала подзади и едно напред, на кое се држел парен котел, а самото возило било управувано со кормило. Во 1771 возилото се удрило во ѕид, што ја чини првата автомобилска несреќа во историјата. Оваа несреќа заедно со финансиските проблеми му оневозможило на Кињо да продолжи со работата, меѓутоа во 1772, кралот Луј XV му доделил пензија од 600 франци за неговата иновативна работа.

Со Француската револуција оваа пензија била укината во 1789, и Кињо морал да пребегне во Брисел, каде живеел во беда. Кратко пред неговата смрт тој бил повикан назад во Франција од Наполеон Бонапарт. Тој се одзвал на овој повик и се вратил во Париз, каде починал.

Возилото од 1770 е зачувано и стои во Националната Конзерваторија на Уметностите и Занаетите во Париз.