Aktion Reinhard
Van Wikipedia
Onder de codenaam Aktion Reinhard werden in 1942 en 1943 ongeveer 1,5 tot 2 miljoen mensen vermoord in de gaskamers van de vernietigingskampen Belzec, Sobibor en Treblinka. Aktion Reinhard was één van de grootste niet-militaire operaties tijdens de Tweede Wereldoorlog.
In 1941 gingen de nazi’s over tot systematische vervolging en vernietiging van de Joden. In eerste instantie wilden de Duitsers Joden deporteren uit Europa, dit staat bekend als het Madagaskarplan. Het plan is nooit tot uitvoering gekomen. Na de inval in de Sovjet-Unie ging de leiding van het Nazi-regime over tot concrete maatregelen om Joden op grote schaal te vermoorden. De nazi’s hadden het over de 'Endlösung der Judenfrage' (vrij vertaald: definitieve oplossing voor het Jodenprobleem). Deze 'Endlösung' kwam neer op het vermoorden van miljoenen joden. De exacte datum waarop het Nazi-regime overging van de algemene wens om de Joden uit te roeien naar concrete plannen is niet bekend. Het ging waarschijnlijk meer om een geleidelijk proces. Het verslag van de Wannseeconferentie op 20 januari 1942, waar vertegenwoordigers van de Nazi-regering en de SS de organisatie van de jodenvernietiging bespraken, is één van de weinige documenten die licht werpen op dit proces.
De eerste stap in de richting van vernietiging van Joden in kampen was de inzet van Einsatzgruppen in de door Duitsland bezette delen van de Sovjet-Unie. Einsatzgruppen bestonden uit SS’ers onder leiding van functionarissen van de Sicherheitspolizei en Sicherheitsdienst (twee diensten die deel uitmaakten van de SS). Einsatzgruppen vermoordden op grote schaal Joden maar ook Roma en functionarissen van de Sovjet-Unie. Alle joden die deze groepen tegenkwamen werden ter plekke vermoord en begraven. Ten minste een miljoen joden werden op deze manier vanaf 1941 tot en met 1943 vermoord.
De volgende stap in de jodenvernietiging was het plan Aktion Reinhardt, met Odilo Globnick als eindverantwoordelijke. Globnick was de chef van de politie en SS in het district Lublin van het bezette Polen. Doel van dit plan was de systematische vernietiging van de Poolse joden. Het plan zag het licht eind 1941. Volgens dit plan werden in bezet Polen de vernietigingskampen Belzec, Sobibór en Treblinka II gebouwd. Naar deze kampen werden veel Joden uit de Poolse getto's gebracht en onmiddellijk vermoord door vergassing met koolmonoxide. De genoemde kampen waren geen concentratiekampen maar vernietigingskampen waar mensen onmiddellijk na hun aankomst werden vermoord. Tussen de 1,5 en 2 miljoen mensen werden vermoord in het kader van Aktion Reinhard. Dat waren niet alleen Joden (uit Polen, Nederland, Duitsland etc.) maar ook zigeuners, Polen en krijgsgevangenen uit de Sovjet-Unie.
