Another One Bites The Dust
Van Wikipedia
| "Another One Bites The Dust" | ||
|---|---|---|
| Single van: Queen |
||
| Van het album: The Game |
||
| B-kant(en) | Dragon Attack | |
| Releasedatum | 22 augustus 1980 | |
| Soort drager | Vinyl | |
| Opname | 1980, Musicland Studios | |
| Genre | Rock, Funk | |
| Duur | 3:32 | |
| Label | EMI | |
| Schrijver(s) | John Deacon | |
| Producer(s) | Queen en Mack | |
|
|
||
|
Nummer 1 in Argentinië, Canada, Guatemala, Spanje en de VS |
||
|
|
||
| Play The Game | Another One Bites The Dust | Flash |
|
|
||
Another One Bites The Dust is een single van de rockband Queen, in 1980 geschreven door bassist John Deacon en uitgebracht op het album The Game. In zowel de melodie als de ritmesectie van het nummer is een hoofdrol weggelegd voor de baslijn van Deacon. De single is, qua verkopen, de succesvolste single van Queen. In de Verenigde Staten alleen werd het nummer meer dan vier miljoen keer verkocht[1].
Het oorspronkelijke idee van Deacon was een lied met een cowboy thema, maar na wijzigingen aan onder meer de songtekst was het resultaat funk. De opnames zijn gedaan in de Musicland Studios in München, door Queen-producer Reinhold Mack. De meeste instrumenten zijn door Deacon zelf ingespeeld (bas, piano, gitaar en percussie op drum). Daarna bracht Freddie Mercury zijn ideeën in. Roger Taylor was minder gecharmeerd van de funkstijl van het lied en voegde onder protest een drumloop toe, en Brian May leverde bijdragen met zijn gitaar en met een Eventide harmonizer. De speciale effecten werden gemaakt door opnames van de piano- en gitaarlijnen achterstevoren af te spelen en door veel gebruik van de harmonizer. In de albumversie zit geen synthesizer.
De band wees een release op single van de hand totdat Michael Jackson het nummer aanprees na een concert. Roger Taylor en Brian May bevestigden dit in een interview in het Amerikaanse radioprogramma In the Studio with Redbeard. Deze single behaalde bij de eerste release de eerste plaats in verschillende landen, waaronder de Verenigde Staten, de zevende plaats in de Britse charts en de veertiende positie in Nederlandse hitlijsten.
Het onverwachte succes van Another One Bites The Dust heeft er toe geleid dat de band meer met funk en dansmuziek ging werken op het experimentele album Hot Space uit 1982. Het lied bezorgde de bandleden hun enige nominatie voor Grammy Award, in 1981 in de categorie Grammy Award for Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal (Beste rock uitvoering door een duo of groep met vocalen), maar ze verloren van Against the Wind van Bob Seger & The Silver Bullet Band.
De beroemde openingsmaten lijken sterk op die van Good Times van CHIC (Bernard Edwards en Nile Rodgers). Beide bassisten hebben in interviews gezegd dat dit waarschijnlijk kwam doordat ze geïnspireerd geraakt waren na gezamenlijke jamsessies.
[bewerk] Verschillende versies
Drie verschillende uitgaven van het nummer hebben de internationale hitlijsten, waaronder de Nederlandse Top 40, gehaald.
- Het originele nummer van Queen; verreweg de grootste hit van deze drie versies; in Nederland werd de veertiende positie behaald en in een aantal, met name Amerikaanse, landen werd het een nummer 1 hit.
- In 1998 is een remix door rapper/producer Wyclef Jean. Op deze versie werd Freddie Mercury vocaal bijgestaan door rappers Wyclef Jean, Pras Michel (beiden bekend van The Fugees) en Free. Deze versie behaalde de 21e positie in de Nederlandse Top 40 en is ook terug te vinden op de soundtrack van de film Small Soldiers en op het compilatiealbum Greatest Hits III.
- Eind 2006 wordt een dans-remix uitgebracht onder de artiestennaam Queen vs. The Miami Project. In februari 2007 komt dit nummer de Nederlandse Top 40 binnen.
[bewerk] In de cultuur
- De baslijn is op de achtergrond te horen in de film Biggles: Adventures in Time uit 1986.[2] Deacon schreef ook de themamuziek voor deze film, zijn enige non-Queen werk, in samenwerking met een band met de naam The Immortals.
- Another One Rides The Bus is het lied waarmee rock parodie artiest "Weird Al" Yankovic zijn naam vestigde. Het was zijn debuut op radio op 14 september 1980 in het programma The Dr. Demento Show, en later op televisie in The Tomorrow Show van Tom Snyder, beide keren begeleid door Jon "Bermuda" Schwartz drummend op de koffer van Als accordeon. Zijn promotie single, een live opname ervan van 02:36, is de eerste track op het promotie album uit 1981 (Placebo Records EP), en ook de enige die niet nogmaals werd opgenomen voor zijn debuutalbum uit 1983. Schwartz speelt mee op iedere plaat van de veelbekroonde Yankovic; ze leerden elkaar kennen bij Dr. Demento. Het album uit '81 is nu bijzonder zeldzaam.
- Sylvester Stallone wilde de muziek gebruiken in zijn film Rocky III, maar kreeg de rechten niet. Daarop schreef de band Survivor voor hem de wereldwijde nummer 1-hit en Grammy Award winnaar Eye of the Tiger in 1982.[3]
- Over de hele wereld worden in sportstadions fragmenten van het nummer gebruikt om spannende momenten niet in maar vlak voor het heetst van de strijd de nodige kracht bij te zetten, zoals bij strikes in baseball. In veel Latijns-Amerikaanse landen is Another One Bites The Dust welhaast een alternatief volkslied.
[bewerk] Noten
- ↑ List of best selling singles in the United States (op Engelstalige Wikipedia)
- ↑ IMDB.com: Biggles
- ↑ Songfacts.com: Eye of the Tiger
